Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2016r. sprawy ze skargi M. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Stacja Paliw " S." na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 22 marca 2016r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 22 marca 2016 r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu wniosku M. S. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 16 listopada 2015 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w łącznej wysokości 36.000zł za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry, odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu organ II instancji podał, że we wniosku z dnia 15.02.2016r. działający przez pełnomocnika M. S. stwierdził, iż dowiedział się o decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 16.11.2015 r. - w dniu 2.02.2016r. tj. w momencie otrzymania upomnienia dotyczącego kary pieniężnej wymierzonej opisaną decyzją. Wcześniej nie zdawał sobie sprawy z jej wydania, w związku z tym nie miał możliwości wniesienia odwołania. Zdaniem strony decyzja została wadliwie doręczona na adres domowy, nie zaś adres wykonywania działalności gospodarczej, jak to miało miejsce na wcześniejszym etapie postepowania. Decyzja nie została więc odebrana, a korespondencja nie została awizowana w ten sposób, że w skrzynce odbiorczej pozostawiono awizo. W konsekwencji przyczyną niezachowania terminu do wniesienia odwołania była niewiedza o otrzymaniu przedmiotowej decyzji, gdyż korespondencja nie była awizowana.
Uzasadniając odmowę przywrócenia terminu Dyrektor Izby Celnej przywołał treść art. 162, art. 163 ustawy Ordynacja podatkowa stwierdzając, że strona nie spełniła wszystkich przesłanek, od których zależy przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
Przede wszystkim jako nieprawdziwe organ uznał twierdzenia strony, że w trakcie postępowania korespondencję kierowano na adres prowadzenia działalności, albowiem z materiału dowodowego wynika, iż wszelka korespondencja kierowana była na adres domowy, tj. S., Z, ul. W 7. Zarówno od postanowienia o wszczęciu postępowania do postanowienia o wyznaczeniu terminu do zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, każdorazowo korespondencja była odbierana przez stronę lub pełnoletniego domownika, co widnieje na zwrotnych potwierdzeniach odbioru pism, znajdujących się w aktach sprawy. Z chwilą odebrania tego ostatniego postanowienia, strona zaprzestała odbioru korespondencji, ponieważ nie odebrała postanowienia z dnia 19.10.2015r. o przedłużeniu terminu zakończenia postępowania, a następnie decyzji z dnia 16.11.2015r. Zdaniem organu, wprawdzie na dokumencie zwrotnego potwierdzenia odbioru adresat został oznaczony jako: M. S., ul. W. 7, S. (bez nazwy miejscowości), jednakże na terenie gminy S. ul. W. znajduje się tylko w miejscowości Z. (dowód: mapa ze strony internetowej http:/www.mapa-online.pl/mapa, S.html). Nie można zatem w ocenie organu uznać, że korespondencja nie była awizowana. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że zawiadomienie o pozostawieniu pisma w UP N. (decyzji z dnia 16.11.2015r.) umieszczono w oddawczej skrzynce pocztowej adresata w dniu 19.11.2015r., a kolejne zawiadomienie w dniu 27.11.2015r. Adresat awizowanej przesyłki nie podjął.