Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy w Złotej z dnia 28 marca 2017r. nr XXII/157/2017 w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt oddala skargę.
Rada Gminy Złota w dniu 28 marca 2017r. podjęła uchwałę nr XXII/157/2017 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Złota w roku 2017. W podstawie prawnej uchwały powołano przepisy art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 446 ze zm.) oraz art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 856 ze zm.).
W § 8 załącznika do powyższej uchwały, stanowiącego program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w Gminie Złota na 2017 rok, stwierdzono, że:
1. Edukacja mieszkańców Gminy w zakresie humanitarnego traktowania zwierząt realizowana będzie poprzez zachęcanie nauczycieli w szkołach i przedszkolach z terenu Gminy Złota do włączenia treści programowych w dziedzinie ochrony środowiska, zagadnień związanych z humanitarnym traktowaniem zwierząt oraz ich prawidłową opieką, i sposobów zapobiegania bezdomności zwierząt.
2. Konsekwentne egzekwowanie przepisów prawa zakresie obowiązków właścicieli zwierząt domowych, określonych przepisami o utrzymaniu czystości i porządku.
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą uchwałę Prokurator Prokuratury Rejonowej w Pińczowie zaskarżył ją w zakresie przytoczonego wyżej § 8 ust. 1 i 2, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w tej części, tj. dotyczącej edukacji mieszkańców w zakresie humanitarnego traktowania zwierząt oraz prawidłowej opieki nad zwierzętami, wykraczającego w ocenie skarżącego poza upoważnienie ustawowe.
Prokurator podniósł, że ustawodawca w art. 11 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt zawarł zamknięty katalog zadań, które program opieki nad zwierzętami winien obligatoryjnie (lub fakultatywnie) regulować. Uchwała w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt winna zatem zawierać elementy wskazane jako obligatoryjne w art. 11 ust. 2 pkt 1-8 oraz art. 11 ust. 5 ustawy o ochronie zwierząt ze skonkretyzowaniem ich treści, w tym realizację poszczególnych zadań, a także wysokość środków i sposób finansowania programu. Jak każdy akt prawa miejscowego uchwała taka nie może wykraczać poza ustawowo wyznaczone prawodawcy lokalnemu kompetencje. Tymczasem zawarcie w § 8 ust. 1 i 2 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały postanowień dotyczących edukacji mieszkańców w zakresie odpowiedzialnej opieki nad zwierzętami wykracza poza upoważnienie ustawowe. Skarżący odwołał się w tym zakresie do orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych i stwierdził, że z powyższych powodów uchwała Rady Gminy w Złotej zapadła z istotnym naruszeniem przepisów prawa.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Złota uznał ją za zasadną, powołując orzeczenia sądów administracyjnych analogiczne jak przytoczone w skardze.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji nie naruszyły przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 147 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.