Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Asystent sędziego Sergiusz Leydo, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2009r. sprawy ze skargi Gminy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zmiany organizacji ruchu drogowego oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] znak: [...] po ponownym rozpatrzeniu wniosku Gminy Miejskiej na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] znak: [...] odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie uchylenia w całości decyzji Starosty z dnia [...] i orzeczenia w to miejsce o wprowadzeniu zmian w projekcie stałej organizacji ruchu w obrębie Starego Miasta polegających na uwzględnieniu potrzeb osób niepełnosprawnych poprzez wyeliminowanie ograniczenia ruchu pojazdów osób niepełnosprawnych.
W motywach rozstrzygnięcia organ nadzoru podniósł, że Gmina zwróciła się o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] jako wydanej bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa tj. z przyczyn wymienionych w art. 156 § 1 pkt 2 kpa. We wniosku wskazano, że bez podstawy prawnej została podjęta decyzja Starosty, albowiem przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem nie przewidują wydawania decyzji w kwestiach wprowadzania bądź zmiany organizacji ruchu. Podniesiono, że wbrew § 4 cyt. rozporządzenia Kolegium uznało inicjatora postępowania odwoławczego Z. P. za stronę postępowania w sprawie zmiany projektu organizacji ruchu. Nadto Gmina przywołując orzecznictwo sądów administracyjnych wskazała, że posiada interes prawny w żądaniu stwierdzenia nieważności tej decyzji.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia [...] wskazało, iż Gmina nie posiada interesu prawnego w sprawie dotyczącej organizacji ruchu w obrębie Starego Miasta.
We wniosku z dnia [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy Gmina Miejska stwierdziła, że decyzja w sprawie organizacji ruchu zawsze oddziaływuje na sferę majątkową zarządcy drogi, albowiem gmina, której organ wykonawczy jest zarządcą dróg w obrębie Starego Miasta ponosi koszty ich oznakowania. Ponadto do obowiązków zarządcy drogi należy realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu. Zdaniem odwołującej się, istniejące w sprawie uchybienia stanowią również podstawę do wszczęcia postępowania z urzędu.
W rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku Kolegium w uzasadnieniu dokonało wykładni pojęcia interesu prawnego podnosząc, iż interes jest niezależny od subiektywnego przekonania podmiotu o jego istnieniu lecz musi istnieć konkretny przepis materialny pozwalający zakwalifikować interes danego podmiotu, jako interes prawny. Takiego przepisu brak. Nie stanowi bowiem takiej podstawy przepis § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem, który przyznaje zarządcy drogi tj. wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi) kompetencje do przedstawiania projektu organizacji ruchu lub zmiany organizacji ruchu. Zdaniem organu, posiadanie przez gminę uprawnień właścicielskich do drogi nie przesądza o interesie prawnym Gminy w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej organizacji ruchu, skoro sama organizacja ruchu nie ingeruje w sferę stosunków majątkowych gminy. Podkreślono, że własność drogi, a zarządzanie ruchem na tej drodze stanowią zupełnie odmienne kwestie.