Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2018r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję.
Samorządowego Kolegium Odwoławczego decyzją z [...], po rozpatrzeniu odwołania J.K. od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty K. przez Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie w K. z [...] uchylającej decyzję Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej z [...] w sprawie skierowania J.K. do Domu Pomocy Społecznej "..." w K. na czas nieokreślony (decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 2 kpa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że decyzją z [...] J.K. został skierowany do Domu Pomocy Społecznej w K., natomiast 27 lutego 2017 r. złożył pisemną rezygnację z pobytu w tym Domu. Z kolei Dom Pomocy Społecznej w K. pismem z 9 marca 2017 r. poinformował Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w K. o złożonej rezygnacji, a także poinformował, że wniósł zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w K. celem zajęcia stanowiska w niniejszej sprawie.
Organ odwoławczy cytując art. 54 ust 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U z 2017, poz. 1769), dalej zwanej "ustawą", stwierdził, że z przepisu tego wynika, że na ośrodku pomocy społecznej lub domu pomocy społecznej ciąży obowiązek poinformowania sądu i prokuratora o konieczności uruchomienia działań zmierzających do umieszczenia lub zatrzymania osoby w domu pomocy społecznej. Ponadto zgodnie z doktryną obowiązek poinformowania sądu wynika z tego, że jest on władny do wydania rozstrzygnięcia, natomiast prokurator informowany jest jedynie wówczas, gdy osoba mająca przebywać w dps nie ma ustawowego przedstawiciela lub opiekuna, a więc gdy, gdy danej osoby nie ma kto przed sądem reprezentować. Sąd opiekuńczy bowiem może w oparciu o wniosek złożony w trybie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego nakazać umieszczenie takiej osoby w domu pomocy społecznej bez jej zgody (art. 39 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 marca 1994 r.- tekst jedn. Dz.U z 2017, poz. 882). W konsekwencji, skoro wolą J.K. była rezygnacja z pobytu w Domu Pomocy Społecznej w K., to obowiązkiem tego Domu, było zawiadomienie właściwego prokuratora. Kolegium podkreśliło, że 27 marca 2017 r. Prokurator Rejonowy w K. wniósł do SR w K. o rozważenie podjęcia przez Sąd działań przewidzianych w art. 39 o ochronie zdrowia psychicznego. Natomiast 2 czerwca 2017 r. wpłynęło do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w K. pismo z Sądu Rejonowego w K., III Wydział Rodzinny i Nieletnich, w którym poinformowano, że J.K. nie jest ani częściowo ani całkowicie ubezwłasnowolniony, przysługuje mu pełna zdolność do czynności prawnych, zatem w świetle prawa samodzielnie stanowi o sobie. Sąd również wskazał, że zostało ustalone, że J.K. przebywa obecnie w obszarze właściwości Sądu Rejonowego w G. i tamtejszego Ośrodka Pomocy Społecznej, gdzie wraz z konkubiną wynajmuje mieszkanie. Sąd dodał, że wedle wywiadu środowiskowego J.K. wraz z konkubiną prawidłowo funkcjonują w środowisku lokalnym, dysponują stałymi dochodami i mają możliwość uzyskania wsparcia w poradni zdrowia psychicznego, a na dzień dzisiejszy nie zostało wszczęte postępowanie o umieszczenie strony w domu pomocy społecznej bez jej zgody. Ponadto w piśmie z 6 czerwca 2017 r. Prokuratura Rejonowa w K. uznała, że stanowisko Sądu stanowi podstawę do skreślenia J.K. z listy pensjonariuszy DPS "..." w K.