Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian,, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 czerwca 2011r. sprawy ze skargi Z.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy w M. z dnia M. znak: [...] w sprawie ustalenia, z urzędu, Z. O. jednorazowej opłaty w wysokości 37.112,50 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nr ewid. 869 o pow. 3,29 ha, położonej w K., na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy M., w związku ze zbyciem nieruchomości.
Opisana na wstępie decyzja Burmistrza Miasta i Gminy M., w której podstawie prawnej wskazano art. 12 ust. 2 pkt 12 i art. 37 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wydana została po przeprowadzeniu postępowania, z urzędu, w toku którego sporządzony został przez rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy przedmiotowej nieruchomości, z którego wynika, że wartość rynkowa nieruchomości Z. O. wzrosła na skutek uchwalenia nowego planu miejscowego Gminy M..
W odwołaniu od powyższej decyzji Z. O. podniósł, że wzrost wartości rynkowej jego nieruchomości nastąpił z uwagi na istnienie złoża piasków a nie z powodu przekwalifikowania jej w planie miejscowym. Wskazał, iż zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przy ustalaniu wzrostu wartości nieruchomości powinno się uwzględniać faktyczne jej przeznaczenie bezpośrednio przed uchwaleniem planu. Zgodnie z decyzją Starosty J. z dnia [...] M. O. otrzymała koncesję na wydobywanie piasku ze złoża kruszywa naturalnego. Istotnie nastąpił wzrost wartości nieruchomości, lecz nie wiadomo na czym polega bezpośredni związek przyczynowy między tym wzrostem a ustaleniami planu. Przedmiotowy teren zgodnie z koncesją przeznaczony był pod górnictwo i w ten sposób był dotychczas eksploatowany.
Rozpatrujący odwołanie organ II instancji wyjaśnił, że warunkiem ustalenia opłaty planistycznej jest wystąpienie dwóch przesłanek, tj.: 1) wzrostu wartości nieruchomości pozostającego w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego (art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) oraz 2) zbycia takiej nieruchomości przed upływem 5 lat od wejścia w życie takiego planu (art. 37 ust. 3 i 4 ustawy). Organ wskazał ponadto na konieczność uwzględnienia w niniejszej sprawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010r., sygn. P 58/08, zgodnie z którym art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nakazujący ustalać wysokość opłaty planistycznej na dzień sprzedaży nieruchomości, uwzględniając przeznaczenie terenu obowiązujące przed zmianą planu lub faktycznego sposobu wykorzystania nieruchomości przed jego uchwaleniem, jest niezgodny z art. 2 i 32 Konstytucji RP w zakresie, w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi się do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacji gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w planie miejscowym uchwalonym przed 1.01.1995r., który utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3. ww. ustawy. W konsekwencji jeżeli nieruchomość położona jest na obszarze, dla którego przed 1.01.1995r. uchwalony był miejscowy plan, który utracił moc zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy, a określone w nim przeznaczenie nieruchomości było takie samo jak w polanie uchwalonym po dniu 1.01.2004r., brak jest podstaw do wymierzenia opłaty planistycznej.