Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2015r. sprawy ze skargi A. G. na postanowienie Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie działającego z upoważniania Prezydenta Miasta z dnia 4 lutego 2015r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2014r., sygn. akt II SA/Ke 1104/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz.270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., odrzucił skargę A. G. na akt z zakresu administracji publicznej wydany z upoważnienia Prezydenta Miasta przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...] w przedmiocie przyznania wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, iż w nadesłanych aktach brak jest wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, a z samej skargi wręcz wynika, że skarżący takiego wezwania do organu nie wystosował uznając, że i tak byłoby ono nieskuteczne, a ponadto "prowadziłoby do nieuzasadnionego zwiększenia ponoszonych przez skarżącego kosztów". Przytaczając treść art. 3 § 2 pkt 4 oraz art. 52 § 1 i § 3 ustawy p.p.s.a. Sąd wskazał, że skarżący przed wniesieniem skargi nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa. Niezachowanie tego wymogu spowodowało, iż skarga była niedopuszczalna i jako taka, stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a. podlegała odrzuceniu.
Końcowo Sąd wskazał, iż na takie rozstrzygnięcie nie ma wpływu fakt, że organ nie pouczył skarżącego o obowiązku wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, ograniczając się do pouczenia o prawie wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
W piśmie z dnia 10 stycznia 2015r. skierowanym do Prezydenta Miasta - Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, z jednoczesnym wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Pismem z dnia 4 lutego 2015r. organ poinformował skarżącego, iż zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku w sprawie o sygn. akt I OSK 2748/12 rozstrzygnięcie w sprawie o przyznanie wynagrodzenia przedstawicielowi strony, ustanowionemu na podstawie art. 34 K.p.a. nie jest aktem wydanym w trybie postępowania administracyjnego. W związku z powyższym organ, w kwestii prośby o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wydaje akt w formie przewidzianej w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Odnosząc się natomiast do wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia, organ wskazał, iż strona obowiązana jest do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. W treści skargi do WSA w Kielcach skarżący wskazał, że znaczenie art. 52 p.p.s.a. jest mu znane, oraz rozumie zasadę dwuinstancyjności postępowania, ale pomimo tego nie wniósł wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa w obawie o możliwość "nieuzasadnionego zwiększenia ponoszonych przez skarżącego kosztów". Takie działania, zdaniem organu, skarżący podjął świadomie, rozumiejąc zapewne również jego negatywne następstwa, skutkujące odrzuceniem skargi przez sąd. Odnosząc się do prawidłowości kwestionowanego przez skarżącego pouczenia w piśmie odmawiającym przyznania wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu organ poinformował, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny i orzecznictwa sądowego, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest instytucją postępowania administracyjnego (nie jest środkiem zaskarżenia), lecz formalnym wymogiem wniesienia skargi. Nie stanowi zatem realizacji zasady dwuinstancyjności postępowania. W związku z powyższym organ nie miał obowiązku pouczania skarżącego o prawie wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które powinno poprzedzać skargę do sądu.