Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi W. C. na akt Dyrektora Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...] z dnia [...] nr: [...] w przedmiocie opłaty za udostępnienie informacji publicznej oddala skargę.
W piśmie z dnia 29 kwietnia 2022 r., skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, W. C. zaskarżył akt Dyrektora Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Kielcach (dalej też jako "organ") z dnia 15 lutego 2022 r., znak: O/KI.KP-5.4170.9.4.2022.WD, wyznaczający opłatę za udostępnienie informacji publicznej. Zarzucając temu aktowi naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.), wniósł o stwierdzenie jego bezskuteczności.
W uzasadnieniu skargi podniósł, że w dniu 5 stycznia 2022 r. zwrócił się do organu z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej m.in. w zakresie okazania wniosku o wydanie pozwolenia na użytkowanie zjazdów do nieruchomości [...] i [...], zlokalizowanych w S. przy ulicy K. [...], złożonego do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie. W dniu 24 stycznia 2022 r. organ poinformował go, że szacunkowy koszt przygotowania informacji publicznej w ww. zakresie będzie wynosił ok. 210 zł, oraz że winien udzielić informacji zwrotnej w razie gdyby zdecydował się na pokrycie tych kosztów. Pismem z dnia 2 lutego 2022 r. odniósł się do wezwania organu i poinformował, że udzielona odpowiedź na wniosek narusza prawo, wzywając do usunięcia naruszenia prawa poprzez bezpłatne udzielenie wnioskowanej informacji, w terminie 7 dni od otrzymania pisma. Pismem z dnia 15 lutego 2022 r. organ przesłał kserokopię żądanego wniosku, wraz z wezwaniem do uiszczenia opłaty, którą organ zapowiedział pismem z dnia 24 stycznia 2022 r. W dniu 3 marca 2022 r. skarżący wysłał do GDDKiA wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które GDDKiA nie odpowiedziało.
W ocenie skarżącego wymierzenie opłaty jest bezpodstawne w sprawie. W orzecznictwie wskazuje się, że przepis art. 15 ust. 1 u.d.i.p. daje możliwość pobrania od wnioskodawcy opłaty w sytuacji, gdy spełnione są dwie przesłanki: po pierwsze, wnioskodawca określi sposób przekazania informacji; po drugie, dodatkowe koszty są związane ze sposobem udostępnienia informacji (wyrok NSA z dnia 28 marca 2019 r., sygn. akt I OSK 1302/17). Ponadto obowiązkiem organu jest skrupulatne wykazanie, w jaki sposób żądana opłata została wyliczona oraz, że jej wysokość odpowiada rzeczywiście poniesionym kosztom (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Bd 1159/17). Co więcej, organ w trybie art. 15 ust. 1 u.d.i.p. nie może przerzucić na wnioskującego o udostępnienie informacji publicznej normalnie ponoszonych kosztów wynagrodzenia zatrudnionych przez siebie pracowników. W przepisie art. 15 ust. 1 u.d.i.p. brak jest podstawy do dokonania takiego obciążenia, bowiem przepis ten mówi o przypadku poniesienia dodatkowych kosztów związanych ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia informacji (wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 4 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Go 118/18). Co więcej, koszty te muszą wykraczać poza normalne koszty funkcjonowania podmiotu (WSA w Opolu w wyr. z dnia 30 stycznia 2018 r" sygn. akt II SA/Op 11/18).