Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Asesor WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Pomocnik sekretarza sądowego Izabela Suchenia, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 lipca 2007r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] pozbawiającą J. L. uprawnień kombatanckich przyznanych orzeczeniem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację Zarząd Wojewódzki w K. z tytułu działalności w ruchu oporu w okresie od listopada 1942 r. do stycznia 1945 r. oraz walki zbrojnej o utrwalanie władzy ludowej w okresie od 20 stycznia 1945 r. do 15 czerwca 1949 r.

W uzasadnieniu swej decyzji organ ustalił, że J. L., decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], która to decyzja została utrzymana w mocy decyzją tego samego organu z dnia [...], został pozbawiony przyznanych mu uprawnień kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jednolity Dz. U. Nr 42/02 poz. 371 ze zm.), Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 24 stycznia 2006 r. uchylił obie wymienione decyzje wskazując na uchybienia co do sposobu przeprowadzenia postępowania dowodowego. Sąd w szczególności zobowiązał organ do ustalenia, czy skarżący jako funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej wykonywał zadania śledcze i operacyjne związane bezpośrednio ze zwalczaniem oddziału S.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych poczynił dalsze ustalenia co do przebiegu służby J. L. w szeregach Milicji Obywatelskiej, zwracając się w tym celu do Instytutu Pamięci Narodowej , gdzie przechowywane są akta osobowe funkcjonariuszy MO. W oparciu o uzyskaną informację oraz inne przeprowadzone dowody organ ustalił co następuje.

Z niekwestionowanego w toku sprawy przez J. L. zaświadczenia Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w K. z dnia 21 listopada 1977 r. wynika, że w okresie od 20 stycznia 1945 r. do 15 czerwca 1949 r. brał on udział w walkach z bandami. Informację o walkach z bandami podał sam J. L. ubiegając się o przyjęcie do ZboWiD-u. Z pisma Urzędu Ochrony Państwa z dnia 18 lipca 2001 r. wynika, że w aktach osobowych J. L. znajdują się dokumenty wskazujące na jego osobisty udział w walkach z bandami, w tym m. in. z bandą S. Z dwóch dokumentów udostępnionych przez Instytutu Pamięci Narodowej OBUiAD w K. i BUiAD w W., tj. charakterystyki z dnia 16 czerwca 1948 r. oraz pisma kierowanego do Komendy Głównej MO z dnia 7 lipca 1948 r. wynika, że J. L. jako Komendant Posterunku MO w Z. w powiecie kozienickim brał udział w walkach z bandami wykazując odwagę, przyczynił się do zlikwidowania bandy S., która grasowała na podległym mu terenie. Za rozbicie bandy S. został awansowany do stopnia kaprala.

Na podstawie publikacji p.t. Informator o nielegalnych antypaństwowych organizacjach i bandach zbrojnych działających w Polsce Ludowej w latach 1944-1956 (Wydawnictwo MSW, Warszawa 1964), organ ustalił, że banda S. (J. R. ps. S.) była formacją wywodzącą się z endeckiego podziemia zbrojnego działającą w 1945 r. na terenie gmin P., J., S. i P. w powiecie k. S. to również pseudonim innego dowódcy podziemia niepodległościowego, tj. S. S., którego oddział działał w 1945 r. w powiecie k. Organ ocenił, że twierdzenia J. L., iż nie brał udziału w walkach, a zaświadczenia o jego udziale w takich walkach wydawane były seryjnie wszystkim milicjantom, nie zasługują na uwzględnienie z tej chociażby przyczyny, że przez ponad 20 lat J. L. - który podkreśla we wszystkich swoich pismach, że ceni sobie praworządność - nie dostrzegał nic zdrożnego w tym, że pobiera niezasadnie uprawnienia z tytułu utrwalania władzy ludowej, choć działalności takiej nie prowadził. Poza tym organ uznał, że dane na temat udziału skarżącego w walkach nie mogą być nieprawdziwe, bo nie było wówczas przyczyny, aby fałszywie wpisywać dane dotyczące wykonywania czynności, które (jak np. osobisty udział w walkach z bandami, wykazanie się odwagą i męstwem) mogły się spotkać jedynie z aprobatą przełożonych. Organ zauważył również, że dokumenty potwierdzające udział skarżącego w walkach pochodzą z czerwca i lipca 1948 r., a jeden z nich kierowany jest do Komendy Głównej MO, co przydaje im wiarygodności.

Strona 1/7