Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2022 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Wojewody z dnia 14 lutego 2022 r. znak: [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
II SA/Ke 165/22
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 14 lutego 2022 r., znak: [...], Wojewoda , po rozpatrzeniu odwołania M. G., utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 9 listopada 2021 r., znak: [...], o wymeldowaniu M. G. z pobytu stałego z nieruchomości położonej w P., ul. K. 14.
W uzasadnieniu organ II instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
W dniu 19 lipca 2021 r. S. G., właściciel ww. nieruchomości, wystąpił do organu I instancji o wymeldowanie swojej żony M. G. z pobytu stałego w lokalu znajdującym się na tej nieruchomości, podnosząc, że od 2016 r. jego żona mieszka w kupionym przez siebie lokalu w S., do spornego lokalu przyjeżdża sporadycznie w odwiedziny do dzieci. Po rozpatrzeniu powyższego wniosku organ I instancji wydał opisaną na wstępie decyzję z dnia 9 listopada 2021 r.
W odwołaniu M. G. podniosła, że po kilku latach nieobecności wynikającej z agresywnego zachowania męża i stosowania wobec niej przemocy psychicznej, ze względu na zmianę szkoły niepełnosprawnego syna, wróciła do miejsca zameldowania na pobyt stały z zamiarem stałego pobytu.
Organ odwoławczy, rozpatrując odwołanie M. G., ustalił, że sporny lokal przestał być dla niej miejscem pobytu stałego w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (dalej też jako: "uel"). Wskazał, że M. G. od 2017 r. zameldowana jest na pobyt czasowy w S. W maju 2021 r. zameldowała się tam na pobyt czasowy do 25 maja 2023 r. Jak sama twierdzi bywała w spornym lokalu sporadycznie, a ze względu na stosowaną przez męża przemoc psychiczną, nadal ma problemy gdy w nim przebywa. Twierdzi, że boi się o swoje życie. Powód opuszczenia domu i rodziny jest nadal aktualny. Trudno więc sobie wyobrazić, że w spornym lokalu będzie koncentrować swoje życiowe interesy. Sam fakt istnienia konfliktu nie powoduje podważenia oceny, że opuszczenie lokalu miało charakter trwały i dobrowolny.
Organ wskazał, że M. G. nie ponosi kosztów codziennego utrzymania lokalu. Ostatnio w związku ze zmianą szkoły niepełnosprawnego syna urządziła mu pokój. Wydatki poniesione w związku z przeprowadzką i dziecko są jednak czymś naturalnym i nie oznaczają automatycznie realizowania zamiaru pobytu w miejscu zameldowania. Od września 2021 r. Policja nie odnotowała żadnych interwencji w związku z ponownym przebywaniem M. G. w domu. Przebywała w nim 3 tygodnie bezpośrednio przed Świętami Bożego Narodzenia i ponownie wyjechała. Z uwagi na pogłębiający się konflikt i sprzeciw właściciela nieruchomości, rozwód, wątpliwe jest aby zrealizowała swój zamiar pobytu w spornym lokalu.
Zdaniem organu pozostawienie rzeczy osobistych, przedmiotów majątkowych w spornym lokalu nie jest kluczowe dla rozstrzygnięcia. Opuszczenie lokalu nie musi bowiem być połączone z opróżnieniem ze wszystkich ruchomości należących do opuszczającego. Sytuacja, w której osoba zameldowana na pobyt stały w danym lokalu rzeczywiście w nim nie mieszka, przebywając w tym czasie w innym lokalu, nosi znamiona trwałości i powinna skutkować wydaniem decyzji o wymeldowaniu na podstawie art. 35 uel.