W postępowaniu administracyjnym o udzielenie pomocy społecznej rodzinie prawa strony ma każdy członek tej rodziny.
Decyzją z 22 grudnia 1998 r. kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 r. nr 64 poz. 414 ze zm./ odmówił Bogumiłowi S. przyznania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej w grudniu 1998 r., tj. zasiłku celowego z przeznaczeniem na żywność - z powodu niespełnienia kryterium dochodowego w rodzinie. Ustalił bowiem, że dochód Bogumiła S. wynosi 1.097,58 zł i znacznie przekracza kwotę kryterium dochodowego wynikającą z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej /542 zł/. Odwołanie od tej decyzji złożył Stefan S. zastrzegając, że czyni to jako ojciec" Bogumiła S. Stefan S. podał, że jego syn przepracował 17 lat i od czasu podjęcia pierwszej pracy nigdy z nim nie prowadził wspólnego gospodarstwa domowego. Dopiero w 1994 r. zamieszkał u odwołującego się /ojca/. Według Stefana S. prawo nie zobowiązuje ojca do dzielenia się swoją emeryturą z dorosłym synem.
Decyzją z 25 czerwca 1999 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa umorzyło postępowanie odwoławcze. Stwierdziło bowiem, że stroną w sprawie o udzielenie pomocy jest Bogumił S., który 8 grudnia 1998 r. złożył ustnie wniosek o udzielenie pomocy finansowej. Z wywiadu środowiskowego wynika, że Bogumił S. nie posiada obecnie żadnego dochodu i jest zarejestrowany od 17 września 1997 r. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Sam zainteresowany podał, że razem z ojcem prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Bogumił S. nie złożył odwołania od decyzji, uczynił to jego ojciec. Zdaniem Kolegium Stefanowi S. nie przysługuje przymiot strony w rozumieniu art. 28 Kpa i w świetle przepisów prawa materialnego. Nie posiada on bowiem w tej sytuacji interesu prawnego i nie może w związku z tym skutecznie domagać się konkretnych działań organu administracyjnego. Złożenie odwołania przez Stefana S. nie jest też przypadkiem wynikającym z art. 44 ustawy o pomocy społecznej, gdyż z akt sprawy nie wynika, aby zgodę na złożenie odwołania przez inną osobę wyraził ubiegający się o świadczenie Bogumił S.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Bogumił S. zwrócił się o zrewidowanie decyzji Kolegium, przyjęcie motywów wniosku ojca i przyznanie zapomogi.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę podkreślił, że adresatami pomocy społecznej, udzielanej na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej są osoby i rodziny. Ustawa nie definiuje pojęcia "osoby", ale definiuje pojęcie "rodziny", i to w sposób odbiegający od tradycyjnie przyjmowanego w przepisach prawa rodzinnego. Zgodnie z art. 2a ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej rodzina, to osoby spokrewnione lub niespokrewnione, pozostające w faktycznym związku, wspólnie mieszkające i gospodarujące. Do takiego rozumienia rodziny odnoszą się wszystkie przepisy ustawy normujące przesłanki nabycia uprawnień przez "osoby i rodziny" oraz zakresy obowiązków "osób i rodzin". Generalnie zaś przyczyna powodująca potrzebę udzielenia pomocy rodzinie /art. 3 ustawy/ nie musi leżeć po stronie osoby wnioskującej o taką pomoc, lecz może dotyczyć każdego z członków jego rodziny.