Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody Ś. w przedmiocie pozwolenia na budowę stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta L. (...).
Tezy

Budowa klatki schodowej na zewnątrz istniejącego budynku wymaga uprzedniego uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ireny Sz. i Franciszka Sz. na decyzję Wojewody Ś. z dnia 7 września 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta L. z dnia 12 sierpnia 1999 r. (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 12 sierpnia 1999 r. wydaną na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ Burmistrz Miasta L., powołując się na zawarte w 1991 r. porozumienie pomiędzy Kierownikiem Urzędu Rejonowego w T., a Zarządem Miasta L. oraz aneks z 30 grudnia 1994 r. o powierzeniu spraw z zakresu prawa budowlanego do jego kompetencji, zatwierdził projekt budowlany i udzielił Celinie K. pozwolenia na dobudowę klatki schodowej do budynku mieszkalnego położonego w L. przy ul. S., na działce nr 669/16.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że planowana inwestycja była zgodna z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta L., a inwestor przedłożył wszystkie wymagane uzgodnienia.

W odwołaniu od tej decyzji Irena Sz. i Franciszek Sz. domagali się jej uchylenia jako niezgodnej z prawem i wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 1998 r. zakazującym "rozbudowy i modernizacji budynku". Dlatego kategorycznie sprzeciwiali się planowanej inwestycji.

Wojewoda Ś. decyzją z dnia 7 września 1999 r., wydaną z powołaniem się na art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 28 i 34 ust. 4 Prawa budowlanego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wyjaśnił, iż powołany przez odwołujących się wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 1998 r. II SA/Ka 851/97 dotyczył innego zamierzenia inwestycyjnego, a mianowicie rozbudowy i modernizacji budynku /będącej w toku/. Natomiast przedmiotem zaskarżonej decyzji była tylko dobudowa klatki schodowej, niezbędnej w budynku ze względu na bezpieczeństwo jego użytkowników.

Dalej ustalił, iż inwestor dołączył do wniosku projekt budowlany oraz wszystkie wymagane uzgodnienia i dowód dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Klatkę schodową zaprojektowano zgodnie z przepisami i warunkami technicznymi. Zatem nie było podstaw do odmowy udzielenia pozwolenia na jej budowę.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Irena Sz. i Franciszek Sz. nadal domagali się uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, przytaczając na poparcie swojego stanowiska te same, co w odwołaniu argumenty. Nadto zarzucili, że objęty rozbudową budynek był położony w odległości mniejszej niż ustawowo wymagane 4 metry od granicy.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji oraz motywy przytoczone na jego poparcie w uzasadnieniu orzeczenia.

Wyrokiem z dnia 30 maja 2001 r. II SA/Ka 1672/99 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę Ireny i Franciszka Sz. Uznał, że inwestor przełożył należycie sporządzony projekt budowlany wraz z planem zagospodarowania działki oraz decyzją ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, a planowana inwestycja zlokalizowana była na działce w odległości 5 m od jej granicy. Zatem zarzuty skarżących nie mogły odnieść skutku.

Dalej stwierdził, iż powołany przez Sz. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 1998 r. odnosił się do całościowej rozbudowy budynku mieszkalnego i jego modernizacji m.in. obejmującej nowe otwory okienne od strony nieruchomości skarżących. Planowana dobudowa klatki schodowej z głównym wejściem do budynku mieszkalnego była usytuowana w odległości 5 m od granicy nieruchomości i w ten sposób nie naruszała wymaganej w warunkach technicznych odległości 4 m. Prawomocne rozstrzygnięcie przebiegu granicy w postępowaniu przed sądem powszechnym ewentualnie uzasadniałoby wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. Jednak na etapie wyrokowania takie orzeczenie nie istniało.

Strona 1/2