1. Jeżeli nie dokonano żadnych przeróbek pomieszczeń w celu zaadaptowania do innego rodzaju działalności, brak podstaw do twierdzenia, że skoro poprzednio lokal nie był wykorzystywany zgodnie z celem, dla którego został wybudowany, to aktualnie podjęcie działalności zgodnej z pierwotnym przeznaczeniem oznacza samowolę budowlaną.
2. Najemca lokalu nie może być adresatem nakazu w sprawie samowolnej zmiany przeznaczenia tego lokalu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krzysztofa Ł. na decyzję Wojewody Ś. z dnia 15 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie nakazu złożenia dokumentacji w sprawie zmiany sposobu użytkowania lokalu - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta S.-Śl. z dnia 23 listopada 1998 r. (...); (...).
Decyzją z dnia 23 listopada 1998 r. (...), wydaną z up. Prezydenta Miasta S.-Śl. nakazano Henrykowi C. jako inwestorowi złożenie dokumentacji w postaci projektu powykonawczego, opisu technicznego i rysunków dla określenia charakterystyki techniczno-użytkowej adaptowanej części obiektu budowlanego, a nadto, nakazano przedłożenie postanowienia PIS i PIP, dopuszczających do użytkowania lokalu i dowodu stwierdzającego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane /w tym zgodę Spółdzielni Mieszkaniowej "S." w S.-Śl. na zmianę sposobu użytkowania lokalu na drink-bar/, a to w terminie do 21 grudnia 1998 r. - w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie lokalu, w którym dokonana została zmiana sposobu użytkowania. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ orzekający powołał przepisy art. 51 ust. 2 pkt 2, art. 55 ust. 1 pkt 3 i art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych /Dz.U. nr 141 poz. 692 ze zm./. W uzasadnieniu organ podał, że w lokalu dokonano zmiany sposobu użytkowania bez wymaganego pozwolenia organu nadzoru budowlanego, stąd też należało wydać nakazy w celu doprowadzenia istniejącej sytuacji do stanu zgodnego z prawem.
W odwołaniu od decyzji Krzysztof Ł. podał, że jest właścicielem spółdzielczego lokalu użytkowego, wybudowanego i przeznaczonego na gastronomię, w którym nie wykonano żadnych zmian budowlanych. Poprzednio w części pomieszczeń prowadził biura, zaś część gastronomiczna była niewykorzystywana do czasu podjęcia spornej działalności.
Do odwołania dołączono kserokopię dokumentacji technicznej w postaci planu lokalu przy ul. P. 45 oraz przydział lokalu.
Natomiast Henryk C. w odwołaniu od decyzji podniósł, że w lokalu nie dokonano zmiany sposobu użytkowania, stąd decyzja jest niezasadna.
Po rozpatrzeniu obydwu odwołań zaskarżoną decyzją, wydaną z upoważnienia Wojewody Ś., utrzymano w mocy decyzję organu I instancji. Zdaniem organu odwoławczego, dokonana zmiana charakteru użytkowania lokalu wyczerpuje znamiona art. 71 ust. 2 pkt 2 Prawa budowlanego, gdyż przez zmianę sposobu użytkowania rozumie się również podjęcie albo zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki bezpieczeństwa pożarowego lub warunki pracy oraz warunki higieniczno-sanitarne. Stąd za słuszne uznano nałożenie obowiązków na sprawcę samowoli. Pozostałe kwestie podniesione w odwołaniu Krzysztofa Łaty organ odwoławczy polecił wyjaśnić w dalszym toku postępowania.
W skardze do Sądu Administracyjnego Krzysztof Łata domagał się uchylenia decyzji organu odwoławczego jako wydanej z naruszeniem art. 71 pkt 2 Prawa budowlanego.