W świetle przepisu art. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej /Dz.U. nr 81 poz. 351 ze zm./ zobowiązanym do zabezpieczenia obiektów przed zagrożeniem pożarowym są osoby fizyczne, prawne, organizacje lub instytucje je użytkujące oraz, że osoby te wraz z właścicielami, zarządcami i użytkownikami ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych. Skoro więc właścicielem budynków, w których stwierdzono nieprawidłowości w zakresie ochrony przeciwpożarowej, jest spółdzielnia mieszkaniowa, skierowania decyzji do statutowego przedstawiciela strony /członek zarządu osoby prawnej, jaką jest spółdzielnia/ narusza art. 29 Kpa i art. 3 cyt. ustawy przeciwpożarowej i wyczerpuje znamiona rażącego naruszenia prawa /art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ireny K. na decyzję Ś. Komendanta Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej z dnia 13 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie ochrony przeciwpożarowej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w B.-B. z dnia 9.07.2001 r., (...)
Kierownik Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w B.-B. decyzją z dnia 9.07.2001 r., po przeprowadzeniu czynności kontrolno-rozpoznawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej w wysokich budynkach mieszkalnych należących do Karpackiej Spółdzielni Mieszkaniowej w B.-B., nakazał pani Irenie K. - Prezesowi Zarządu K. Spółdzielni Mieszkaniowej - wykonanie w terminie do końca 2001 r. wymienionych w decyzji obowiązków polegających na usunięciu wskazanych uchybień w zabezpieczeniu przeciwpożarowym skontrolowanych budynków. W podstawie prawnej decyzji powołano art. 26 ust. 1 pkt 1, art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. 1991 nr 88 poz. 400 ze zm./, par. 9 ust. 1 i 2, par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków (...) - Dz.U. 1992 nr 92 poz. 460 ze zm., w związku z par. 207 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140/.
W odwołaniu Irena K. wniosła o uchyleniu decyzji organu I instancji, jako skierowanej do osoby nie będącej stroną w sprawie.
Wyraziła pogląd, że zgodnie z art. 29 w związku z art. 30 par. 2 Kpa stroną w postępowaniu winna być osoba prawna - K. Spółdzielnia Mieszkaniowa, będąca właścicielem budynków objętych postępowaniem kontrolnym, które dało podstawę do wydania zaskarżonej decyzji.
Ś. Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w K. zaskarżoną decyzją z 13.08.2001 r. w oparciu o art. 138 par. 2 Kpa utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu stwierdził, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej /Dz.U. nr 81 poz. 351 ze zm./ właściciel, zarządca lub użytkownik, a także osoby korzystające z budynku ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych. Zgodnie z art. 30 par. 3 Kpa, strona K. Spółdzielnia Mieszkaniowa nie będąca osobą fizyczną działa przez swych ustawowych przedstawicieli, a Prezes Zarządu jest przedstawicielem, a skierowanie do niego oświadczeń /decyzji/ ma skutek prawny względem Spółdzielni.
Dodatkowo uzasadniono zasadność nałożonych obowiązków.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego pani Irena K. wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w oparciu o art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.
Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podnosząc, że skarżąca z racji stanowiska winna być zakwalifikowana do osób zarządzających kontrolowanymi zasobami i tym samym odpowiedzialną za ich stan /art. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej/. Szeroko także uzasadniono celowość i zasadność nakazanych czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym interes prawny to interes oparty na wyraźnym przepisie prawa materialnego, a w związku z tym podmiot staje się stroną postępowania jeżeli jego interesu prawnego i obowiązku dotyczy to postępowanie /art. 28 i art. 29 Kpa/. Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa sankcją nieważności objęta jest decyzja skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie.