Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Cz. w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Tezy

Ustawodawca w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, postanowił, iż odbudowa obiektu budowlanego również wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a skoro tak, to należy badać jej zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego /art. 40 ust. 1 cyt. ustawy/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Beaty O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Cz. z dnia 18 września 2001 r. (...) w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Katowicach
Uzasadnienie strona 1/3

Prezydent Miasta Cz. decyzją z dnia 2 sierpnia 2001 r. odmówił ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na "odbudowie częściowo rozebranego fragmentu budynku mieszkalnego /2 kondygnacje/" przewidzianego do realizacji na terenie nieruchomości położonej przy ulicy W. 5 w Cz.

U podstaw materialnoprawnych rozstrzygnięcia organ powołał art. 40 ust. 1, 3 i art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/, a w uzasadnieniu podał, że obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego miasta Cz. dla przedmiotowej nieruchomości przewiduje zabudowę ekstensywną przy maksymalnym wykorzystaniu 30 procent powierzchni działki. Ponieważ działka stanowiąca własność Beaty O. została zabudowana w stopniu większym niż dopuszcza plan, nie można było ustalić warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla kolejnej inwestycji.

W odwołaniu Beata O. zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie prawa materialnego, a to art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz uchybienie normom postępowania - art. 107 par. 3 Kpa.

Uznała, że przytoczony u podstaw materialnych rozstrzygnięcia art. 40 ust. 1 i 3 nie mógł być przywołany w sytuacji, gdy w sprawie zapadła decyzja odmowna.

Przyznała, że działka jest zabudowana w części "przekraczającej 30 procent" jednakże zamierzeniem jej była odbudowa istniejącego w przeszłości budynku z wykorzystaniem istniejących, a pozostałych po nim elementów.

Przytaczając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 15 listopada 1990 r. odwołująca wykazywała, że odbudowa istniejącego budynku nie pozostaje w sprzeczności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego.

Odwołująca zauważyła także i to, że jej sąsiad uzyskuje pozytywne decyzje ustalające warunki zabudowy i zagospodarowania terenu na nowe inwestycje, mimo iż jego nieruchomość jest bardziej zabudowana.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Cz. decyzją z dnia 18 września 2001 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, w pełni aprobując wyrażany w nim pogląd, o sprzeczności zamierzeń inwestycyjnych odwołującej z zapisem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W skardze Beata O., w zasadzie z taką samą argumentacją jak przedstawiona w odwołaniu domagała się uchylenia decyzji organu odwoławczego.

W odpowiedzi na skargę organ, którego działanie zaskarżono postulował oddalenie skargi nie znajdując podstaw do zmiany stanowiska.

Na rozprawie strony podtrzymały swe dotychczasowe żądanie, przy czym pełnomocnik skarżącej złożył do akt mapę nieruchomości gruntowej sporządzoną za czasów poprzedniczki prawnej Beaty O. oraz projekt budowlany odnoszący się do spornego zamierzenia inwestycyjnego.

Natomiast zainteresowany Andrzej T. domagał się oddalenia skargi podając, że w dacie nabycia nieruchomości przez Beatę O. była ona zabudowana tylko "małym budynkiem gospodarczym".

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Katowicach