Sprawa ze skargi Krystyny O. na decyzje Wojewody Ś. w przedmiocie zatwierdzenia zmiany projektu budowlanego i pozwolenia na budowę
Tezy

1. Artykuł 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ był i w jego obecnym brzmieniu jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa. Precyzuje wyczerpująco przesłankę wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, która stanowi istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę. Uznaniu administracyjnemu pozostawiono ocenę "istotności odstąpienia".

2. Jeżeli inwestor dopuścił się już samowoli budowlanej naruszając warunki udzielonego mu pozwolenia na budowę, to niedopuszczalnym było zmienianie tego pozwolenia, i to także w części, w jakiej dotychczas nie dopuścił się istotnych od niego odstępstw.

3. Nie można utrzymać w mocy rozstrzygnięcia zatwierdzającego projekt zamiennego zagospodarowania terenu wraz z naniesionymi poprawkami organu I instancji, skoro na tym etapie postępowania projekt miał inny kształt, niż w postępowaniu odwoławczym, a same zmiany miały istotny charakter. Dotyczyły zmiany lokalizacji części garaży.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny O. na decyzje Wojewody Ś. z dnia 26 września 2001 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia zmiany projektu budowlanego i pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję, (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 28 czerwca 2001 r. Starosta C. uchylił swoją decyzję z dnia 31 sierpnia 1999 r. w części, tj. w zakresie zatwierdzenia planu zagospodarowania terenu osiedla domów jednorodzinnych i zatwierdził projekt zamienny zagospodarowania terenu osiedla sporządzony w styczniu 2001 r. oraz udzielił pozwolenia na budowę - kontynuację budowy osiedla domów jednorodzinnych według projektu zamiennego przy ul. Sz. w U. - Z., na działce nr 3569/16. Pozostawił bez zmian pozostałe warunki określone w decyzji z dnia 31 sierpnia 1999 r. (...). Zaznaczył, że decyzja nie dotyczyła budynków oznaczonych na rysunku projektu zagospodarowania terenu nr 15-20, które wyłączono do odrębnego postępowania.

Zmiany wprowadzone przez inwestora polegały na przesunięciu głównego wjazdu na teren osiedla w kierunku południowym ku ulicy Sz., bez wykorzystania istniejącej drogi dojazdowej, ponownym zlokalizowaniu w północno-wschodnim narożniku terenu osiedla budynku nr 1, pominiętego ostatecznie w projekcie zatwierdzonym w 1999 r., odłączeniu budynku szeregowego nr 5 od szeregi 1-5 i dołączenie go do zespołu budynków 6-11, przesunięciu szeregu budynków 1-4 w kierunku północnej granicy nieruchomości /5m od granicy/, zmianie usytuowania zespołu garaży 15-20 poprzez ich rozblokowanie i umieszczenie w dwóch zespołach od północnej strony działki /garaże 17-20/ i południowej /garaże 12-16/, zlikwidowaniu połączenia ulicy osiedlowej z istniejąca drogą dojazdową.

W podstawie prawnej decyzji przytoczono art. 28, art. 34 ust. 4 i art. 36a ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 155 Kpa. Natomiast w uzasadnieniu wskazano, iż zmiany zgłoszone przez inwestora uwzględniały uwagi właścicieli sąsiednich nieruchomości, w szczególności te dotyczące rezygnacji z dojazdu do osiedla z wykorzystaniem drogi dojazdowej. Pozostałe zmiany były konsekwencją wytyczenia nowego wjazdu do osiedla.

W odwołaniu Krystyna O. zarzuciła, iż decyzja nie uwzględniła stanowisk właścicieli sąsiednich nieruchomości w szczególności dotyczących lokalizacji zespołu 8 garaży po wschodniej stronie działki w miejscu, gdzie rosną stare drzewa. Ich usunięcie będzie groziło obsunięciem się gruntu. Powołała się na opinię inż. S., której jednak nie dołączono do akt.

Zaskarżoną decyzją z dnia 26 września 2001 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 28, art. 34 ust. 4 i art. 36 "a" ust. 2 Prawa budowlanego Wojewoda Ś. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w części dotyczącej zatwierdzenia projektu zamiennego zagospodarowania terenu osiedla domów jednorodzinnych wraz z naniesionymi poprawkami oraz uchylił decyzję I instancji w części dotyczącej udzielenia pozwolenia na budowę zespołu garaży na terenie oznaczonym jako osuwiskowy, a w pozostałej części utrzymał ją w mocy.

W uzasadnieniu wskazano, że inwestor wystąpił z wnioskiem o zatwierdzenie zmian w projekcie zagospodarowania działki. Do wniosku dołączył opinię geotechniczną geologa W. K. weryfikującą wcześniejsze opracowanie. Nowa opinia, wykonana po odkryciu zbocza, ujawniła korzystniejsze warunki geologiczne, które umożliwiały posadowienie garaży w północno - wschodniej części działki, w terenie oznaczonym jako obszar zagrożony osuwiskiem, pod warunkiem wykonania odwodnienia. Pozostawiono istniejącą w tym miejscu zieleń.

Strona 1/3