Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego samego obszaru, ale w innych postępowaniach nie stanowi przesłanki do przyjęcia zgodności inwestycji z zapisem planu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojciecha K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 17 września 2001 r. (...) w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę
Prezydent Miasta B. decyzją z dnia 9 lipca 2003 r.; odmówił ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla "budowy targowiska" przewidzianego do realizacji przy ulicy Pszczyńskiej w B.
U podstaw materialnoprawnych rozstrzygnięcia powołano art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./.
Natomiast w uzasadnieniu stwierdzono, że zamierzenie inwestycyjne Wojciecha K. pozostaje w niezgodności z zapisem miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego Bytomia, w którym teren objęty wnioskiem jest "ujęty w strefie KK tj. kolei normalnotorowej".
W odwołaniu Wojciech K. uznał, iż rozstrzygnięcie organu I instancji pozostaje w sprzeczności z poprzednimi jego decyzjami ustalającymi warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego obszaru. Wyjaśnił, że na podstawie zapisów tego samego przepisu gminnego w przeszłości uzyskano pozytywne decyzje w sprawie lokalizacji parkingu czy też targowiska.
To ostatnie rozstrzygnięcie wydane w dniu 31 grudnia 1998 r. utraciło ważność, stąd odwołujący wystąpił o wydanie "nowej" decyzji.
Ponadto Wojciech K. uznał iż zapis planu "jest co najmniej fikcją", a "władze kolejowe nie przewidują tam żadnych inwestycji kolei normalnotorowej".
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 17 września 2001 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, w pełni aprobując tezę o niezgodności zamierzenia inwestycyjnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Odnosząc się do treści odwołania organ II instancji, wyjaśnił, iż wydane decyzje w innych postępowaniach nie mogą stanowić decydującej przesłanki do przyjęcia zgodności inwestycji z zapisem planu.
W skardze Wojciech K. z argumentacją taką samą jak w odwołaniu zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie art. 8 i art. 9 Kpa.
Do skargi dołączył m.in. decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia 29 września 1997 r. ustalającą dla tego samego terenu warunki zabudowy i zagospodarowania inwestycji określonej jako parking samochodowy i autosalon i decyzję tegoż organu z dnia 31 grudnia 1998 r. ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla placu targowego, mogącego być zrealizowanym w strefie "KK".
W odpowiedzi na skargę organ, którego działanie zaskarżono postulował jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany stanowiska.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona, albowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa, a właśnie w tym zakresie Sąd wykonuje kontrolę /art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Skarżący co wynika z wniosku inicjującego postępowanie administracyjne, zamierzał na nieruchomości położonej w B. przy ulicy P., utworzyć targowisko składające się z "około 30 kiosków handlowych i kopert".