Nie zasługują na uwzględnienie także dalsze zarzuty skarżącego.
Przesłankami opłat z art. 36 ust. 3 cyt. ustawy są: 1/ obiektywny /określony przez biegłego według kryteriów ustawy o gospodarce nieruchomościami/ wzrost wartości nieruchomości, 2/ wzrost obiektywnej wartości nieruchomości powstały wskutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co oznacza, że musi istnieć związek przyczynowy między uchwaleniem lub zmianą planu a wzrostem wartości obiektywnej - rynkowej wartości nieruchomości, 3/ zbycie takiej nieruchomości w drodze zmiany przed upływem pięciu lat od dnia, w którym plan lub jego zmiana stały się obowiązujące /por. A. Cisek, J. Kremis OPK 16/00 - OPS 2001 z. 10 poz. 152/.
Wszystkie przesłanki wyżej wymienione w rozpoznawanej sprawie zostały spełnione. Podkreślenia wymaga, że ustalenie jednorazowej opłaty nastąpiło stosownie do art. 36 ust. 3, 4 i 14 cyt. ustawy, a w konsekwencji także zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 151 ust. 1, art. 153 ust. 1 i art. 256 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./. Operaty szacunkowe, które zostały sporządzone w toku postępowania wyjaśniającego zostały następnie zweryfikowane przez Komisję Opiniującą Ś. Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych w K. W ocenie tej Komisja w sposób wnikliwy i wszechstronny wyjaśniła z jakich przyczyn operat sporządzony przez biegłych (...) może stanowić podstawę ustalenia jednorazowej opłaty. W szczególności podkreślono w ocenie, że operat ten, w którym rzeczoznawcy majątkowi zastosowali podejście porównawcze, metodą analizy statystycznej rynku, nie wykazuje braków merytorycznych.
Pogląd skarżącego, iż jednorazowa opłata powinna wynosić jedynie 15.000 zł jako równowartości 30 procent kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości jest błędny. Opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 cyt. ustawy wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, a nie z ceną, jaką strony ustalają w ewentualnej umowie zbycia nieruchomości. Wielkość ceny w umowie sprzedaży nie ma nic wspólnego z obowiązkiem zapłaty tzw. renty planistycznej. Decyduje tutaj obiektywny wzrost wartości nieruchomości wprowadzonej do obrotu cywilnoprawnego przez jej właściciela.
Z tych zatem przyczyn skarga jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o NSA.