Opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, a nie z ceną, jaką strony ustalają w ewentualnej umowie zbycia nieruchomości. Wielkość ceny w umowie sprzedaży nie ma nic wspólnego z obowiązkiem zapłaty tzw. renty planistycznej. Decyduje tutaj obiektywny wzrost wartości nieruchomości wprowadzonej do obrotu cywilnoprawnego przez jej właściciela.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Witolda O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 12 września 2001 r. (...) w przedmiocie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości - oddala skargę.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia 3 lipca 2001 r. (...) Prezydent Miasta P.-Ś. w oparciu o art. 36 ust. 9 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ oraz par. 12 uchwały nr IX/55/99 Rady Miejskiej w P.-Ś. z dnia 29.04.1999 r. w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta P.-Ś. /ogł. w Dz.Urz. Woj. Śl. nr 33 z dnia 16.07.1999 poz. 1003/ ustalił jednorazową opłatę w wysokości 45000 zł z tytułu wzrostu - w związku ze zmianą miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta - wartości nieruchomości położonej w P.-Ś. przy ul. B. 50 stanowiącej działki nr 486/100 i 488/100.
Decyzją tą organ zobowiązał Witolda O. do uiszczenia ww. kwoty w terminie 1 miesiąca od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wywiódł, że Rada Miejska w P.-Ś. uchwalając zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta P.-Ś. ustaliła jednorazową opłatę od wzrostu wartości nieruchomości w wysokości 30 procent tego wzrostu.
Dla obliczenia przedmiotowego wzrostu wartości nieruchomości opracowano dwa operaty szacunkowe przez uprawnionych rzeczoznawców majątkowych tj. Stefana Sz. oraz Małgorzatę K. i Jarosława P.
Operaty ustalają różnicę pomiędzy wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po zmianie planu, a jej wartością określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia obowiązującego przed zmianą.
Z uwagi na zróżnicowanie kwot określonych w ww. operatach organ wystąpił o opinię do Ś. Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych w K. Komisja opiniująca stwierdziła, że za podstawę do naliczenia przedmiotowej opłaty należy przyjąć wartość szacowaną przez rzeczoznawców Małgorzatę K. i Jarosława P.
Przedmiotowa nieruchomość była przedmiotem sprzedaży w dniu 15.02.2000 r., co wynika z aktu notarialnego w Rep. "A" (...).
W odwołaniu od powyższej decyzji Witold O. wnosząc o jej uchylenie zarzucił, że nie został poinformowany o treści art. 36 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym przez organ samorządowy zmieniający plan zagospodarowania przestrzennego miasta. Zarzucił naruszenie w ten sposób art. 9 Kpa. Zakwestionował trafność ustalonej opłaty wskazując na dużą różnicę wartości nieruchomości wynikającą z obu operatów szacunkowych. Podniósł, iż w jego ocenie jednorazowa należność powinna być zbliżona do 30 procent faktycznego wzrostu wartości jego nieruchomości uzyskanej ze sprzedaży, co stanowi ok. 15.000 zł. Wywiódł też, że przedmiotowe operaty szacunkowe nie były sporządzane w dniu sprzedaży nieruchomości, ale dopiero, gdy na działce powstała już stacja paliw, co w istotny sposób wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości w przeprowadzonych wycenach. Dodał przy tym, że w dniu sprzedaży nieruchomości nie wiedział, że taki obiekt zostanie na niej wybudowany.