Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewody K. w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie zmiany sposobu użytkowania
Tezy

Skoro w decyzji ostatecznej, wydanej na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nałożono na inwestora obowiązek wykazania prawa do dysponowania na cele budowlane nieruchomościami, ze względu na ustanowione na ich rzecz służebności gruntowe, to sprawa cywilna o stwierdzenie wygaśnięcia tych służebności ma znaczenie dla dalszego przebiegu procedury legalizacyjnej, to w okolicznościach sprawy należy uznać, że zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa nie narusza prawa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety G. na postanowienie Wojewody K. z dnia 28 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie zmiany sposobu użytkowania - oddala skarg.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 1998 r., wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, Prezydent K. zawiesił postępowanie w sprawie samowolnej zmiany sposobu użytkowania bramy przejazdowej i lokalu przyległego w budynku położonym w K. przy ul. Ch. 4, do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd. Organ administracyjny wskazał w szczególności, że przedmiotową nieruchomość obciąża służebność drogowa. Ponieważ w decyzji z dnia 24 marca 1998 r. nałożono na inwestorkę Barbarę R. obowiązek przedłożenia dokumentu stwierdzającego prawo do dysponowania na cele budowlane tą nieruchomością oraz nieruchomościami, na rzecz których ustanowiona została wymieniona służebność, to postępowanie toczące się przed Sądem Rejonowym o wygaśnięcie tej służebności uzasadnia zawieszenie postępowania administracyjnego.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy zaskarżonym postanowieniem Wojewody K., który potwierdził, że orzeczenie sądu cywilnego będzie miało wpływ na przebieg rozpatrywanej sprawy.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Elżbieta G. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Skarżąca zarzuciła, że w sprawie cywilnej nie występuje ona w charakterze strony, w związku z czym sprawa ta nie może wpływać na jej sytuację w postępowaniu.

Odpowiadając na skargę organ II instancji podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Wprawdzie na rozprawie sądowej pełnomocnik zainteresowanego Leszka G. okazał wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 8 czerwca br. oddalający powództwo o ustalenie wygaśnięcia służebności, z wyjątkiem służebności przejazdu konnego i przepędu bydła, a także wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 15 września br., oddalający apelację powódki, jednakże okoliczność ta nie ma znaczenia dla sądowej kontroli legalności zaskarżonego postanowienia, która z natury rzeczy musi się odbywać według stanu prawnego i faktycznego istniejącego w chwili wydawania tego postanowienia. Okoliczność ta powinna natomiast być brana pod uwagę przy ocenie przez organ administracyjny podstaw do podjęcia zawieszonego postępowania. Z drugiej strony - nawiązując do zarzutu skargi - zauważyć można, że według twierdzeń pełnomocnika inwestorki przed sądem powszechnym toczy się jeszcze drugie postępowanie w przedmiocie wygaśnięcia służebności wytoczone przeciwko następcy prawnemu właściciela nieruchomości przy ul. Ch. 2.

W okolicznościach sprawy należy uznać, że zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa nie narusza prawa. Skoro bowiem w decyzji ostatecznej, wydanej na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, nałożono na inwestorkę obowiązek wykazania prawa do dysponowania na cele budowlane nieruchomościami, ze względu na ustanowione na ich rzecz służebności gruntowe, to sprawa cywilna o stwierdzenie wygaśnięcia tych służebności miała znaczenie dla dalszego przebiegu procedury legalizacyjnej. W przypadku uwzględnienia powództwa wymieniony wyżej wymóg nałożony w decyzji administracyjnej mógłby bowiem zostać uznany za nieaktualny, co w razie wykonania przez inwestorkę pozostałych obowiązków prowadziłoby ewentualnie do zalegalizowania dokonanej samowoli. Stanowcze wypowiadanie się w tej kwestii, przy kontrolowaniu jedynie rozstrzygnięcia o charakterze procesowym, nie jest zdaniem Sądu dopuszczalne.

Z tych względów na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono, jak w sentencji.

Strona 1/1