Dla otrzymania przez cudzoziemca świadczenia z pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego nie wystarczy spełnienie przez wnioskodawcę przesłanek z art. 32 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./. Niezależnie bowiem od warunku nieprzekraczania tzw. kryterium dochodowego, uregulowanego w art. 4 ust. 1 ustawy, konieczne jest spełnienie przez tę osobę wymogu z art. 2b ustawy o pomocy społecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Anatolija I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) z 6 maja 1998 r. (...) w przedmiocie zasiłku celowego - oddala skargę.
Decyzją z 16 marca 1998 r. (...) Kierownik Działu Świadczeń Pomocy Społecznej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. odmówił Anatolijowi I. pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego. Organ pierwszej instancji powołał się na przepis art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 2b ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że wnioskodawca będący cudzoziemcem nie ma zezwolenia na pobyt stały i nie posiada statusu uchodźcy. Nie spełnia więc warunków określonych w art. 2b ustawy o pomocy społecznej.
W odwołaniu Anatolij I. podniósł, że chociaż nie ma oficjalnego zezwolenia na pobyt stały w Polsce, to zmuszony jest stale przebywać na terytorium tego kraju, gdyż postanowieniem Prokuratury Wojewódzkiej w C. z 30 sierpnia 1996 r. orzeczono wobec niego zakaz opuszczania Polski. Nie może ubiegać się o zezwolenie na pobyt stały, ponieważ utracił dokumenty tożsamości, a Ambasada Ukrainy powiadomiła go, że nowy paszport może uzyskać wyłącznie na Ukrainie. Nie może liczyć na pomoc od rodziny w L. Nie ma wiele możliwości, by zarobić na swoje utrzymanie. Ma znajomych w C., u których może mieszkać, ale nie mają oni środków na jego utrzymanie. Do tego czasu pracował dorywczo. Nie może znaleźć pracodawcy, który zatrudniłby go oficjalnie.
Decyzją z 6 maja 1998 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze (...) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy powołał się na art. 2b i art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej. W uzasadnieniu organ stwierdził, że odwołujący się nie należy do żadnej z grup cudzoziemców uprawnionych do korzystania ze świadczeń pomocy społecznej.
11 marca 1998 r. w obecności pracownika socjalnego oświadczył, że nie posiada pozwolenia na pobyt stały ani nie ma statusu uchodźcy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Anatolij I. zarzucił, że zaskarżona decyzja nie jest zgodna z demokratycznym prawem, które powołane jest, aby w sposób humanitarny regulować stosunki socjalne między jednostkami w społeczeństwie. Dodał, iż faktycznie jego wniosek nie jest skargą, lecz pytaniem: do kogo ma się zwracać z prośbą o pomoc?
Pismem z 5 lipca 1998 r. Anatolij I. potwierdził, że podtrzymuje swoją skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) z 6 maja 1998 r. (...).
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Według art. 21 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Sąd umocowany jest do kontroli decyzji administracyjnej pod względem jej zgodności z prawem. Kontrola legalności zaskarżonej decyzji wykazała, że odpowiada ona wymogom prawa.