Stwierdziwszy fakt samowoli budowlanej zdefiniowany w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ - organ nadzoru budowlanego nie ma możliwości prawnych skorzystania z uregulowań zawartych w art. 50, czy art. 51 Prawo budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2001 r. sprawy ze skargi Andrzeja S. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 18 listopada 1999 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki - oddala skargę.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. decyzją z dnia 30 września 1999 r. nakazał Andrzejowi S. rozbiórkę "wykonanych elementów ogrodzenia" posesji położonej w O. "od strony drogi powiatowej".
U podstaw materialnoprawnych rozstrzygnięcia organ przywołał przepis art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a w jego uzasadnieniu wskazał, iż w toku oględzin przeprowadzonych w dniu 6 sierpnia 1999 r. ustalono, że od strony drogi powiatowej inwestor "zabetonował 15 szt. słupków metalowych o wysokości ok. 1,80 m - na długości 4,5 m".
Rozpoczęcie prac związanych z budową ogrodzenia nastąpiło bez wcześniejszego zgłoszenia właściwemu organowi, a to według organu nadzoru budowlanego, musiało skutkować orzeczeniem nakazu rozbiórki.
W obszernym odwołaniu Andrzej S. domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji podając, iż do budowy ogrodzenia przystąpił po uzyskaniu ustnej informacji w Urzędzie Gminy, że ten rodzaj budowy zwolniony jest z obowiązku uzyskania pozwolenia. Podkreślił, iż jest właścicielem terenu, który zamierzał ogrodzić i podniósł to, że wydanie decyzji nastąpiło z naruszeniem art. 35 par. 3 Kpa, albowiem rozstrzygnięcie podjęto dopiero "po upływie 35 dni po przeprowadzeniu wizji".
Uchybienie to, zdaniem odwołującego, miało wpływ na wynik sprawy, gdyż stanowiło równocześnie naruszenie "art. 50 ust. 4 ustawy - Prawo budowlane".
Nadto uwypuklił, że "opóźnienie w dalszej realizacji ogrodzenia" spowodowało kradzieże na nie zabezpieczonej przed złodziejami działce.
Odwołujący wykazywał także i te okoliczności, które związane są z "zajęciem" południowej części działki o nr ewidencyjnym 253/1 "pod drogę z naruszeniem prawa".
(...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją z dnia 18 listopada 1999 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W motywach decyzji organ odwoławczy w pełni zaaprobował pogląd o zaistniałej samowoli budowlanej, której skutki obligatoryjne są zwalczane na podstawie art. 48 ustawy - Prawo budowlane.
Odnosząc się do treści odwołania organ poinformował, że art. 50 ustawy - Prawo budowlane "stosuje się do robót budowlanych w innych przypadkach niż określone w art. 48".
W skardze Andrzej S. podkreślił, że to art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego nakłada na organ obowiązek wydania decyzji w terminie 30 dni, a skoro terminu tego nie dotrzymał to tym samym wyraził "cichy akcept" i sprawa winna stać się bezprzedmiotowa.
W odpowiedzi na skargę organ, którego działanie zaskarżono wniósł o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany stanowiska.
Zaakcentowano przy tym, że art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego odnosi się do zgłoszenia jakie należy dokonać w organie administracji architektoniczno-budowlanej przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych, a ustaleń z oględzin prowadzonych bez zgłoszenia prac nie można traktować jako zgłoszenia.