Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Krzysztof Wujek, Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Asesor WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Magdalena Kurpis, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi Z.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania o stwierdzenie choroby zawodowej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] nr [...] na podstawie art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity w Dz. U. z 1998 r., Nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz § 1, § 7 i 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u Z.K. choroby zawodowej uszkodzenie narządu słuchu - wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia. Swoje rozstrzygnięcie oparł na orzeczeniu Przychodni Chorób Zawodowych Górnośląskiego Centrum Medycznego w K. z dnia [...], która to placówka pomimo udokumentowanego narażenia na hałas przekraczający dopuszczalne normy higieniczne nie rozpoznała z medycznego punktu widzenia choroby zawodowej narządu słuchu z uwagi na zbyt małe nasilenie ubytku słuchu w uchu lewym, lepiej słyszącym oraz na orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...], który stwierdził niedosłuch odbiorczy obustronny, ale nie znalazł podstaw do rozpoznania choroby zawodowej ze względu na znaczną asymetrię niedosłuchu i niewielki stopień jego ubytku. Poza sporem było zatrudnienie Z.K. w latach 1976 - 1998 w Kopalni Węgla Kamiennego A na różnych stanowiskach pod ziemią w warunkach narażenia na działanie czynnika szkodliwego jakim jest hałas przekraczający natężenie 82 dB.
Z.K. nie odwołał się od powyższej decyzji, ale w dniu [...] złożył wniosek o wznowienie postępowania. Jak wyjaśnił w jego uzasadnieniu decyzja ta jest dla niego krzywdząca i niezgodna z istniejącym stanem prawnym, gdyż jak wynika ze wskazanego orzecznictwa Sądu Najwyższego brak jest podstaw prawnych do wyłączenia z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu ze względu na stopień tego uszkodzenia, a taka sytuacja zaistniała w jego przypadku. W złożonym zaś później oświadczeniu wyjaśnił, iż nie złożył odwołania od decyzji organu I instancji, gdyż nie wiedział, że może się odwołać.
Decyzją z dnia [...] nr [...] wydaną na podstawie art. 145 § 1 i art. 151 § 1 kpa Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu słuchu.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono przyczyny takiego stanowiska. Podniesiono, że wnioskodawca nie wskazał żadnych nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, które jednocześnie nie były znane organowi orzekającemu, a tym samym nie zaistniały żadne przesłanki do wznowienia postępowania w sprawie.
W odwołaniu od tej decyzji Z.K. powtórzył argumenty powołane w uzasadnieniu wniosku o wznowienie postępowania wskazując, że organ wydając decyzję nie uwzględnił orzecznictwa Sądu Najwyższego w tym zakresie i wydał decyzję, która jest sprzeczna z prawem i jako taka nie powinna się ostać. Organ zaś winien podjąć postępowanie w trybie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 155 kpa.