Sprawa ze skargi na decyzję SKO w K. w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Tezy

Zarząd gminy nie może wydać decyzji administracyjnej w sprawie opłat adiacenckich, jeżeli na podstawie art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ nie została podjęta uchwała rady gminy w przedmiocie wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marianny i Adolfa Sz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 25 września 1998 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Zarządu Miasta S. (...) z dnia 3 czerwca 1998 r.; (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Zarząd Miasta S. decyzją (...) z dnia 3 czerwca 1998 r. w oparciu o art. 145 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ oraz uchwały Rady Miejskiej w S. (...) z dnia 24 kwietnia 1997 r. w sprawie opłat adiacenckich z tytułu budowy uzbrojenia i układu drogowego w dzielnicy K. w S. nałożył na państwo Mariannę i Adolfa Sz. zamieszkałych w S. przy ul. K. 25/7 opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości będącej w ich użytkowaniu wieczystym, oznaczonej nr 2631 km 5, obręb K. KW 19627 w kwocie 489,51 zł.

W uzasadnieniu podano, że w związku z wybudowaniem uzbrojenia i drogi z udziałem środków finansowych Gminy wartość nieruchomości pozostająca w użytkowaniu wieczystym państwa Sz. wzrosła o kwotę 979,02 zł wyliczoną w operacie szacunkowym rzeczoznawcy majątkowego Ireneusza H. i Doroty J. W związku z tym powstał na podstawie art. 145 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami obowiązek wniesienia na rzecz Gminy S. opłaty adiacenckiej, która wynosi 50 procent różnicy wartości, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem uzbrojenia i drogi, a wartością jaką nieruchomość ma po wybudowaniu.

Od tej decyzji odwołanie złożyli Marianna i Adolf Sz. podnosząc, że umowa o ustanowienie użytkowania wieczystego z 1983 roku ustalała opłatę za cały okres użytkowania, którą uiścili i nie przewidywała wzrostu wartości nieruchomości. Podnosili nadto, że gazociąg w przeważającej mierze został wykonany ze środków mieszkańców.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. zaskarżoną decyzją z dnia 25 września 1998 r. utrzymało w mocy decyzję Zarządu Miasta S. z dnia 3.06.1998 r. W uzasadnieniu wskazano, że rozstrzygnięcie znajduje oparcie w art. 143 i nast. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/, które nie wymagają wzmiankowanego w odwołaniu zastrzeżenia prawa zmiany wartości działki w akcie notarialnym. Nadto wyjaśniono odwołującemu się, że w operacie szacunkowym z września 1997 r. ustalającym podwyższoną wartość działki biegli uwzględnili jedynie budowę drogi z chodnikami i wjazdami, a nie brano pod uwagę istniejących już urządzeń wykonanych przez właścicieli i użytkowników, którzy wnieśli opłaty za cały okres użytkowania wieczystego.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego państwo Sz. kwestionując decyzję ostateczną podnieśli przede wszystkim fakt niezamieszczenia w umowie użytkowania wieczystego zastrzeżenia o możliwości wzrostu wartości działki w przyszłości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko i jego argumentację. Ustosunkowując się do zarzutu skargi SKO powołało się na art. 144 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, że opłatom adiacenckim podlegają m.in. użytkownicy wieczyści, którzy za zgodą właściwego organu wnieśli opłatę z tytułu użytkowania wieczystego jednorazowo za cały okres użytkowania. W umowie notarialnej z 2.11.1983 r. zawartej ze skarżącymi zawarto właśnie klauzulę o uiszczeniu przez skarżących opłaty za cały okres użytkowania wieczystego z góry.

Strona 1/3