1. Zgodnie z art. 91 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ do urządzeń melioracji wodnych szczegółowych zalicza się m.in. stawy rybne. Nie można więc stawów rybnych zaliczyć do budowli hydrotechnicznych w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Nie oznacza to jednak, iż stawy takie nie są budowlami. Należą one do szerszego pojęcia budowli ziemnych, które również są uznane za budowle a więc i obiekty budowlane /art. 3 pkt 3 w związku z art. 3 pkt 1 prawa budowlanego/.
2. Z przepisu art. 29 ust. 2 pkt 4 prawa budowlanego wynika, że wykonanie urządzeń melioracji szczegółowych nie wymaga pozwolenia na budowę.
3. Drenaż, tak jak staw rybny, jest urządzeniem melioracji wodnych szczegółowych /art. 91 ust. 4 pkt 2 prawa wodnego/. Stąd, likwidacja ciągów drenarskich odwadniających nieruchomość może wywierać skutki zarówno w obszarze prawa wodnego jak i prawa budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bogusława N. na decyzję Wojewody K. z dnia 15 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie nakazu likwidacji stawu
1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w K. z dnia 20 maja 1998 r (...) - obie w części dotyczącej odtworzenia ciągów drenarskich
2. w pozostałej części skargę oddala; (...).
Decyzją z dnia 20 maja 1998 r. (...) Kierownik Urzędu Rejonowego w K. nakazał Bogusławowi N. likwidację budowanego bez pozwolenia budowlanego stawu przy ul. Ch. 205 w Ch.-Ś. oraz odtworzenie pozrywanych ciągów drenarskich. Organ określił termin wykonania nakazu do dnia 31 lipca 1998 r. Powołał się na art. 48 w związku z art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że Bogusław N. rozpoczął samowolnie roboty polegające na budowie stawu na terenie działki będącej jego własnością W trakcie robót pozrywał ciągi drenarskie, które odwadniały sąsiednie nieruchomości. Wydano postanowienie o wstrzymaniu robót a następnie nakazano przedłożenie dokumentacji budowlanej dotyczącej budowy stawu. Po bezskutecznym upływie terminu i braku jakiejkolwiek reakcji ze strony sprawcy samowoli wydano nakaz jak w sentencji.
W odwołaniu Bogusław N. wniósł o wstrzymanie decyzji o likwidacji stawu. Podniósł, że budowę stawu rozpoczął w 1995 r. Teren obecnego stawu stanowił praktycznie nieużytek. Trzy ciągi drenarskie odprowadzały wodę do rowu. Brak konserwacji rowu doprowadził do tego, że odpływ wody z wylotów drenarskich był utrudniony. Staw o głębokości spiętrzenia do 1 metra stanowi urządzenie melioracji szczegółowych. Inwestycja ta była zwolniona z uzyskania pozwolenia na budowę (...). Zbędne więc było uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Z art. 49 ust. 1 prawa wodnego i par. 1 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1985 r. w sprawie rodzajów szczególnego korzystania z wód oraz wykonania i eksploatacji urządzeń wodnych nie wymagających pozwolenia wodno-prawnego /Dz.U. nr 13 poz. 55/ wynika, że nie miał obowiązku uzyskania pozwolenia wodno-prawnego. Poziom wody w stawie znajduje się poniżej wylotów drenarskich. Nie występują ujemne oddziaływania na działki przyległe. Dokumentacja na budowę stawu jest w opracowaniu.
Decyzją z dnia 15 lipca 1998 r. (...) Wojewoda K. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Przytoczył, jako podstawę prawną art. 5 i art. 51 ust. 2 prawa budowlanego. Stwierdził, że inwestor rozpoczął urządzanie stawu wybudowanego bez wymaganego przepisami zgłoszenia /art. 29 ust. 2 pkt 1 prawa budowlanego/ a więc popełnił samowolę budowlaną i nie wykonał czynności określonych w decyzji Urzędu Rejonowego w K. z dnia 20 kwietnia 1998 r. o przedłożeniu dokumentów /art. 51 ust. 1 pkt 6/.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Bogusław N. wniósł o uchylenie zaskarżonych decyzji. Zarzucił naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub stwierdzenia nieważności decyzji oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Podtrzymał argumenty podniesione w odwołaniu i zarzucił, że organ odwoławczy nie rozpoznał ich w postępowaniu odwoławczym.