Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wytycza ogólne podstawowe kierunki projektowanej inwestycji budowlanej, podlegające dalszym szczegółowym ustaleniom, przewidzianym w prawie budowlanym i przepisach o warunkach technicznych, w tym w zakresie usytuowania budowli w stosunku do innych obiektów i sąsiednich działek, a wymagań tych nie można pomijać w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, zakładając że należą one do organu wydającego pozwolenie na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krzysztofa T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Cz. z 18 września 1996 r. (...), w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta M. z 19 lipca 1996 r. (...); (...).
Na wniosek Leszka N., Burmistrz Miasta M. 19 lipca 1996 r. wydał decyzję (...) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Powołując się na przepisy ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym oraz na ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na remoncie i nadbudowie pomieszczeń gospodarczo-składowych, przewidzianej do realizacji w M. przy ul. Z. Warunki wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określone zostały w sposób następujący: "Mieszkalnictwo o niskiej intensywności zabudowy i usługi. Uwzględnia się adaptację istniejącej zabudowy. Lokalizacja owej zabudowy mieszkaniowej jest uwarunkowana uzyskaniem pozytywnych opinii organów ochrony sanitarnej. Możliwość lokalizacji zakładów rzemieślniczych i drobnego przemysłu - nieuciążliwego dla mieszkalnictwa /strefa uciążliwości w granicy własnej posesji/". Ponadto stwierdzono, że dokumentację techniczną należy wykonać zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki. Co do wymagań zaś dotyczących ochrony interesów osób trzecich, zastrzeżono, iż w przypadku lokalizacji budynku przy granicy z działką sąsiada lub w odległości mniejszej niż 3,0 m, inwestor zobowiązany jest do uzyskania jego pisemnej zgody przed opracowaniem dokumentacji technicznej. Zastrzeżono też, iż decyzja nie uprawnia do rozpoczęcia robót budowlanych.
Decyzja ta nie znalazła akceptacji Krzysztofa T., właściciela sąsiedniej działki, który w odwołaniu od niej stwierdził, że nie wyraża zgody na rozbudowę budynku, o którym mowa w decyzji, a który mieści się w granicy jego działek i jest ona dla odwołującego się krzywdząca. W budynku tym mieści się bowiem zakład szewski, który jest uciążliwy ze względu na hałas i palenie odpadów poprodukcyjnych. Wysokość tego budynku wynosi 4,80 m, a znajduje się w odległości 9,50 m od jego budynku, co już powoduje zaciemnienie jego mieszkania, szkółki, krzewów i szklarni. Z uwagi na pracę prasy hydraulicznej, która znajduje się w tym warsztacie, doszło do licznych pęknięć ścian w jego budynku, a dojazd do jego posesji jest utrudniony z uwagi na parkowanie samochodów licznych klientów zakładu szewskiego. Nadmienił, iż w przeszłości budynek ten był budowany jako "samowola budowlana" i ma podstawy przypuszczać, iż w obecnym przypadku może dojść do powtórzenia tej sytuacji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Cz. decyzją z 18 września 1996 r. (...) zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy. Powołano się na przepis art. 40 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, który stwierdza, że ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następuje w drodze decyzji, na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego miasta M. przewiduje dla nieruchomości położonej w tej strefie m.in. "tereny o zróżnicowanej zabudowie mieszkaniowej i towarzyszącej, uwzględnia się adaptację istniejącej zabudowy, możliwość lokalizacji zakładów rzemieślniczych i drobnego przemysłu nieuciążliwych dla mieszkalnictwa /strefa uciążliwości w granicach własnej posesji/". Skoro warunki te zostały dochowane, to nie ma podstaw do uwzględnienia odwołania, bowiem z art. 43 cyt. ustawy wynika, że nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli zamierzenie nie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dlatego też na tym etapie postępowania brak zgody na realizację inwestycji właściciela sąsiedniej nieruchomości w granicy działki nie jest przeszkodą do wydania pozytywnej dla wnioskodawcy decyzji.