Art. 144 Kc nakazuje właścicielowi, przy wykonywaniu swego prawa własności, zgodnie z normą art. 140 Kc, a więc w granicach wyznaczonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z sąsiednich nieruchomości ponad przeciętną miarę.
Ten przepis koresponduje z art. 5 ust. 2 pkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, zwłaszcza z zapisami dotyczącymi ochrony osób trzecich przed uciążliwościami powodowanymi przez hałas oraz przed zanieczyszczeniem wody, gleby, powietrza, zapewnienia dostępu do drogi publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Grzegorza M. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 2 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku - uchyla zaskarżoną decyzję, (...).
Decyzją z dnia 7 kwietnia 2000 r. (...), wydaną na podstawie art. 105 par. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 30 poz. 168 ze zm./ Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. umorzył postępowanie prowadzone w sprawie dokonanej zmiany sposobu użytkowania części pomieszczeń w przyziemiu budynku mieszkalnego przy ul. S. 37 na sklep spożywczy z zapleczem i kuchnią sezonową letnią stanowiącego własność Alicji i Edwarda Ł.
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że postępowanie wszczęto na wniosek Grzegorza M. zamieszkałego w S. przy ul. S. 37a w sprawie samowolnej zmiany użytkowania części pomieszczeń budynku przez Edwarda Ł. na sklep i kuchnię letnią. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego uznano przedmiotową zmianę za nieprawidłowość, a skoro właściciele budynku złożyli wniosek o pozwolenie na użytkowanie, to wniosek ten winien być rozpatrzony przez właściwy organ.
Wydział Administracji Architektoniczno-Budowlanej wniosek rozpatrzył i decyzją z dnia 27 lipca 1999 r. zezwolił Edwardowi Ł. na użytkowanie sklepu spożywczego i części pomieszczeń mieszkalnych w budynku nr 37 przy ul. S. Na skutek odwołania Grzegorza M. organ II instancji, nie odnosząc się merytorycznie do zarzutów odwołania, uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie organu I instancji, wskazując, że właściwym do rozpoznania sprawy jest Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego.
Rozpatrując sprawę organ I instancji ustalił, że zmiana sposobu użytkowania nastąpiła w 1994 r., co potwierdził protokół "Sanepidu" z 6 września 1994 r. oraz rejestracja działalności gospodarczej w dniu 17 sierpnia 1994 r. W tej sytuacji zastosowanie miał art. 45 ust. 2 i środki prawne określone w art. 37 Prawa budowlanego z 1974 r. Dokonano kontroli w użytkowanym budynku i nie stwierdzono występowania przesłanek z art. 37 par. 1 i 2 prawa budowlanego z 1974 r.
Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych przez Grzegorza M. w jego wniosku stwierdzono, że rozpatrzono je w świetle art. 5 ust. 2 Prawa budowlanego. O naruszeniu słusznego interesu osób trzecich można mówić wówczas, gdy doszło do naruszenia przepisów prawa.
Organy inspekcji sanitarnej, które objęły kontrolą działalność sklepu nie sygnalizowały nieprawidłowości. Po drugie dojazd, dojście do sklepu oraz posesji nr 37 znajdują się od strony ul. S. Natomiast wjazd na posesje Grzegorza M. znajduje się poza granicami posesji nr 37. Jeżeli wystąpiły utrudnienia w dojeździe do jego posesji wynikające z wadliwego parkowania pojazdów, to naruszenia te winny być likwidowane w oparciu o przepisy prawa o ruchu drogowym.
Wobec powyższego organ I instancji uznał, że brak podstaw do dalszego prowadzenia postępowania i umorzył je.
W odwołaniu od tej decyzji Grzegorz M. domagał się jej uchylenia i nakazania przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania budynku, tj. likwidacji sklepu w oparciu o art. 61 i art. 66 pkt 3 Prawa budowlanego. Edward Ł. samowolnie zmienili użytkowanie budynku, a Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego był zobligowany do zlikwidowania tej samowoli. W uzasadnieniu swojej decyzji polemizował z żądaniami odwołującego się, lecz faktycznie się do nich w całości nie odniósł. Nadto Edward Ł. nie wskazali miejsca postojowego dla samochodów dostawczych i klientów, nie wskazali sposobu gromadzenia i odprowadzania ścieków ze sklepu.