Sprawa ze skargi J.F., A.F. na czynność Starosty w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów
Sentencja

Dnia 29 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędziowie Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi J.F., A.F. na czynność Starosty z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, II. uznaje obowiązek Starosty dokonania zwrotu solidarnie na rzecz J.F. i A.F. części opłat w wysokości po 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych za każdą z niżej wymienionych kart pojazdu: 1. [...], nr rej. [...], ... 102. [...], nr rej. [...], III. zasądza od Starosty solidarnie na rzecz J.F. i A.F. kwotę 474 (czterysta siedemdziesiąt cztery) złote, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie strona 1/13

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2011r. A.F. i J.F. (reprezentowani przez pełnomocnika) wystąpili do Starosty Powiatowego o zwrot kwoty 43 350 zł stanowiącej częściowo nadpłacone opłaty pobrane za wydanie kart pojazdu dla 102 samochodów osobowych zarejestrowanych w latach 2005 - 2006, wskazanych w załączniku do wniosku. W uzasadnieniu żądania wnioskodawcy powołali się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie o sygnaturze akt U 6/04 (Dz.U. z 2006 r., Nr 15, poz. 119), stwierdzający niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji, wywodząc w oparciu o to orzeczenie, iż określona w niekonstytucyjnym przepisie wysokość opłaty za wydanie karty pojazdu w kwocie 500 zł nie uwzględniała wytycznych ustawowych do określenia wysokości tej opłaty i pozostawała zbyt wysoka (przekraczała kwotę 75 zł).

W odpowiedzi, udzielonej z upoważnienia Starosty, przez inspektora Wydziału Komunikacji i Dróg Starostwa Powiatowego, pismem z dnia [...] października 2011r. Nr [...], organ odmówił dokonania zwrotu żądanej kwoty ze względu na fakt, iż opłaty zostały pobrane na podstawie przepisu obowiązującego w chwili rejestracji pojazdów, zaś roszczenie o zwrot ich nadpłaconych - zdaniem wnioskodawców - części uległo przedawnieniu. Wywiódł, iż bieg przedawnienia roszczenia wynikającego ze zobowiązania bezterminowego - a takim jest zwrot nienależnego świadczenia - rozpoczyna się w dniu w którym świadczenie powinno być spełnione, gdyby uprawniony wierzyciel wezwał dłużnika do wykonania zobowiązania w najwcześniej możliwym terminie. Takim terminem było opublikowanie w Dzienniku Ustaw orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego niekonstytucyjności przepisu § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. Publikacja nastąpiła w dniu 30 stycznia 2006 r. zatem od tego dnia można było zgłaszać przedmiotowe roszczenie. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2010 r. (sygn. Akt III CZP 37/10) bieg przedawnienia roszczeń o zwrot niezależnie pobranych opłat za kartę pojazdu rozpoczyna od dnia spełnienia świadczenia. Roszczenia powstały w okresie od [...] września 2005 r. ([...]) do [...] marca 2006 r. ([...]). Roszczenie zgłoszone do organu w lipcu 2011 r. jest oparte na przepisach dotyczących czynu niedozwolonego zatem uległo przedawnieniu już w roku 2009 zgodnie z przepisem art. 442 § 1 Kc Odnosząc się zaś do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. organ stwierdził, iż sąd konstytucyjny orzekł o niekonstytucyjności przepisu rozporządzenia z utratą jego mocy z dniem 1 maja 2006r. kierując się tym, by nie pozbawić powiatów odpłatności za wykonywanie przez nie czynności związanych z wydawaniem kart pojazdów do czasu wydania nowych przepisów regulujących tę kwestię. Tak określona przyczyna odroczenia utraty mocy niekonstytucyjnego przepisu ma znaczenie dla załatwienia sprawy. Wskazał, iż wyroki Trybunału Konstytucyjnego nie mają mocy wstecznej i działają tylko na przyszłość, wyłączona jest zatem możliwość podważenia dotychczasowych rozstrzygnięć podjętych na podstawie przepisów uznanych następnie za niekonstytucyjne. Potwierdzają to uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2001r. III ZP 30/00, OSNP 2001/23/68 i postanowienie SN z dnia 7 grudnia 2000 r. III ZP 27/00, OSNP 2001/10/33. Za takim stanowiskiem, zdaniem Sądu Najwyższego przemawia wykładania przepisu art. 190 ust 3 Konstytucji, który stanowi, że "orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, lecz Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującego aktu normatywnego. Sąd Najwyższy podkreślił, że utrata mocy obowiązującej nie jest równoznaczna ze stwierdzeniem nieważności przepisu, której przypisuje się skutek ex tunc. Starosta stwierdził, iż spełnienie niezbędnej dla przyjęcia odpowiedzialności przesłanki stwierdzenia niezgodności z prawem aktualizuje się najpóźniej w dacie wskazanej przez Trybunał Konstytucyjny tj. 1 maja 2006 r. Niezgodność z prawem a art. 417 Kc nie jest bowiem pojęciem tożsamym z pojęciem bezprawności w ujęciu prawa cywilnego, lecz bardziej instytucją prawa konstytucyjnego rządzoną art. 190 Konstytucji. Również z art. 410 Kc nie wynika bezpodstawne pobranie opłaty za wydaną kartę pojazdu.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta