Odnosząc się do zarzucanego skargą W. i J.K. naruszenia zaskarżoną decyzja art. 32 Konstytucji,to skarżący nie wskazali w czym ma się ono przejawiać. Zgodnie z powołanym przepisem wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Podkreślenie wymaga, iż obowiązująca w dacie rozstrzygania przez organy regulacja przepisu art. 98 a ust. 1 i 1a ustawy o gn posostaje w zgodzie ze stanowiskiem wyrażonym przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 2 kwietnia 2007 roku. Trybunał stwierdzając niekonstytucyjność przepisu art. 98 ust. 4 w związku z art. 154 ust 2 ustawy o gn - w brzmieniu obowiązującym od 15 lutego 2000 do 21 września 2004 roku - stwierdził, iż ówczesna redakcja jego treści pozwalała na jego różną interpretację, w tym i na taką która, dopuszczając ustalanie opłaty wg stawki obowiązującej w dacie ustalania opłaty a nie w dacie podziału nieruchomości, naruszała zasady i wartości konstytucyjne. Wskazał, iż art. 98 ust. 4 ustawy o gn powinien być rozumiany w taki sposób, iż właściciel nieruchomości ponosi opłatę adiacencką pod warunkiem, że uchwała uchwalająca stawkę opłaty weszła w życie przed dokonaniem podziału nieruchomości, a wysokość opłaty ustalana jest zgodnie ze stawką obowiązującą w dniu w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna. Taki standard realizuje unormowanie zawarte w przepisach stanowiących podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji. Wskazania też wymaga, iż Trybunał Konstytucyjny , analizując w zaskarżonym wyroku przepis art. 98 ust. 4 ustawy o gn nie stwierdził by naruszał on przepis art. 32 Konstytucji. W ocenie Sądu nie naruszają go również przepisy art. 98 a ust. 1 i 1a ustawy o gn. Nie jest bowiem naruszeniem zasady równości wobec prawa sytuacja związana z różną wysokością maksymalnych stawek opłaty adiacenckiej ( do 50 % w okresie do 22 października 2007 roku i do 30 % po tej dacie ) tj. wywodzenie jej naruszenia z zestawienia regulacji obowiązujących w różnych przedziałach czasowych. Za Trybunałem Konstytucyjnym, wyjaśniającym zasady czasowego zakresu zasady równości, stwierdzić należy, iż "każda zmiana przepisów dotyczących statusu prawnego jednostki wprowadza jako nieuniknioną konsekwencję pewne podziały wśród osób, znajdujących się w analogicznej ( podobnej) sytuacji faktycznej, ale w różnym czasie, a przez to pod rządami różnych przepisów. Stąd ocena przestrzegania zasady równości wymaga uwzględnienia założenia znacznego stopnia swobody ustawodawcy we wprowadzaniu nowych regulacji prawnych, lepiej odpowiadających zmienionym stosunkom społecznych. W szczególności zasada równości nie powinna być rozumiana w sposób, który uniemożliwiałby ustawodawcy wprowadzanie rozwiązań korzystniejszych dla podmiotów stosunków prawnych z uwagi na to, że wcześniej pewna kategoria osób dostosowała swoje działania do regulacji mniej korzystnych lub poniosła pewne negatywne konsekwencje tej regulacji. Założenie takie prowadziłoby do nadmiernej petryfikacji porządku prawnego, konieczności utrzymywania pewnych regulacji prawnych, bardziej ingerujących w prawa i wolności obywatelskie, które nie byłyby już uzasadnione, tylko z uwagi rzekomą konieczność analogicznego traktowania w nieograniczonej czasowo przyszłości osób w podobnej sytuacji faktycznej
Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd uznał, iż wywody skarg kwestionujących obowiązywanie uchwały Rady Gminy z dnia [...] września 2003 roku i możliwość wydania na jej podstawie decyzji wymierzającej opłatę adiacencką W. i J.K. okazały się pozbawione podstaw, co, wobec niestwierdzenia przez Sąd innych naruszeń prawa mających wpływ na wynik sprawy, skutkowało oddaleniem skargi na podstawie art. 151 ppsa.