W odwołaniu od tej decyzji skarżący W. i J.K. zarzucili, iż decyzja Wójta została wydana bez podstawy prawnej bowiem w dniu jej podjęcia nie obowiązywała już uchwała Rady Gminy Nr V/29/03 z dnia [...] września 2003 roku ze względu na fakt , iż w grudniu 2007 roku Rada Gminy podjęła nową uchwałę w tej samej sprawie. Ponadto poprzednia uchwała wydana została na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy o gn, który to przepis uznany został przez Trybunał Konstytucyjny za niekonstytucyjny, co oznacza, iż akty prawa miejscowego wydane na jego podstawie utraciły ważność. Nadto w znowelizowanej 24 sierpnia 2007 roku ustawie ustawodawca, uwzględniając orzeczenie Trybunału, ustanowił w art. 98 maksymalną stawkę opłaty na 30 %.
W wyniku rozpoznania odwołania SKO, powołaną na wstępie decyzją, utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu wskazało, iż zgodnie art. 98a ust. 1a ustawy o gn określającym zasady ustalenia opłaty adiacenckiej jej ustalenie może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w ust. 1. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne. Kolegium stwierdziło, iż w dniu w którym decyzja o podziale nieruchomości stała się ostateczna tj. [...] listopada 2005 roku obowiązywała uchwała Rady Gminy Nr V/29/03 z dnia [...] września 2003 roku w sprawie określenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej. Uchwała ta przewidywała stawkę opłaty adiacenckiej w wysokości 50 % różnicy wartości nieruchomości przed i po dokonanym podziale. Zasadnie zatem organ I instancji dla obliczenia kwoty opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiącej własność skarżących zastosował stawkę w wysokości 50%. Zdaniem organu odwoławczego, z treści art. 98a ust. 1a ustawy o gn nie wynika, aby warunkiem zastosowania do obliczenia wysokości opłaty adiacenckiej stawki tej opłaty obowiązującej w dniu, w którym decyzja o podziale nieruchomości stała się ostateczna było zachowanie mocy obowiązującej uchwały rady gminy, na mocy której stawka ta została ustalona. Kolegium stwierdziło, iż poza sporem jest, że uchwała Rady Gminy Nr [...] z dnia [...] września 2003 roku w sprawie określenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, przestała obowiązywać jeszcze w 2007 roku wskutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 roku wydanego w sprawie SK 19/2006, stwierdzającego niekonstytucyjność art. 98 ust. 4 ustawy o gn, a na pewno wskutek wejścia w życie uchwały Nr IX/48/07 Rady Gminy z dnia [...] grudnia 2007 roku w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, która w § 3 derogowała uchwałę poprzednią. Nie zmienia to jednak faktu, iż w czasie dokonywania podziału nieruchomości obowiązywała uchwala przewidująca określoną stawkę opłaty adiacenckiej i że stawka tej opłaty była znana odwołującym się w chwili podejmowania decyzji o podziale. Organ wywiódł, iż z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego - o niekonstutucyjności art. 98 ust. 4 ustawy o gn, stanowiącego podstawę prawną uchwał wydawanych przez rady gmin, zadecydowały względy redakcyjne tego przepisu. Jego wykładnia dopuszczała bowiem możliwość ustalenia opłaty adiacenckiej również po dokonaniu podziału nieruchomości, co w ocenie Trybunału naruszało zasadę ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa. Wskazał, iż w tym samym uzasadnieniu Trybunał stwierdził, że "art. 98 ust. 4 ustawy o gn powinien być rozumiany w taki sposób, że zainteresowany ponosi opłatę pod warunkiem, że uchwała ustalająca stawki opłaty weszła w życie przed dokonaniem podziału nieruchomości, a wysokość opłaty ustalana jest zgodnie ze stawką obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna. Przy takiej wykładni zaskarżonego przepisu nie ma podstaw do stwierdzenia jego niezgodności z Konstytucją". W konsekwencji takich rozważań Kolegium uznało zarzut wydania zaskarżonej decyzji bez podstawy prawnej za nieuzasadniony. Odnosząc się do uwag skarżących zgłoszonych w toku postępowania dotyczących treści sporządzonego operatu szacunkowego, Kolegium stwierdziło, że z analizy przedmiotowego operatu wynika, że spełnia on wszelkie wymogi stawiane przez przepis art. 154 ustawy o gn. Został sporządzony w oparciu o wnikliwą analizę rynku nieruchomości, w tym wszechstronną, opartą na wszelkich dostępnych danych, analizę cen występujących na tym rynku, w związku z czym nie można zarzucić mu braku należytej rzetelności w jego sporządzeniu. Okoliczności wskazane przez skarżących dotyczące poniesionych nakładów nie miały wpływu na wysokość dokonanej wyceny. W sytuacji, gdy skarżący uważali, że sporządzony na zlecenie organu operat szacunkowy budzi ich wątpliwości, powinni przedłożyć organowi przeciwdowód z opinii organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych (art. 157 ust. 1 ustawy o gn ) w celu obalenia kwestionowanego operatu szacunkowego. Jednakże możliwość skorzystania z oceny operatu przez organizację zawodową rzeczoznawców zależy od inicjatywy strony, która winna zlecić, a następnie przedłożyć organowi przeciwdowód w postaci kontropinii organizacji zawodowej rzeczoznawców.