Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały uznając, iż w sposób istotny narusza ona przepisy art. 383 § 1 pkt 2 oraz § 3 k.w. przez błędną wykładnię i zastosowanie prawa materialnego polegające na błędnym związaniu prawa wyborczego ze stanem rejestrowym zamiast z cenzusem domicylu (art. 10 § 1 pkt 3 lit. a i b, art. 11 § 1 pkt 5 w zw. z art. 18 § 1 k.w.) oraz istotnie narusza przepis art. 383 § 3 w zw. z art. 383 § 1 pkt 2 k.w. przez nieustalenie stanu faktycznego w sprawie i naruszenie gwarancji proceduralnych przysługujących skarżącemu radnemu.
W wyniku ponownie prowadzonego postępowania Rada Miejska w dniu 26 września 2019 r. podjęła uchwałę Nr XVI/136/19 w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego.
W obszernym uzasadnieniu do uchwały organ szczegółowo opisał stan faktyczny, działania podjęte przez Radę w ramach postępowania oraz przyjęte w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ustalenia z uzasadnieniem przyjętego przez Radę stanowiska w sprawie.
Rada wskazała, iż A.W. w wyniku wyborów, które odbyły się w dniu [...] października 2018 r. został wybrany radnym Rady Miejskiej w [...]. W formularzu zgody na kandydowanie do Rady Miejskiej wpisał adres zamieszkania w [...], gdzie zameldowany jest na pobyt stały. Jednakże według organu radny nie mieszka w [...], a jedynie jest zameldowany w swoim mieszkaniu i nie mieszkał w dniu wyborów do Rady Miejskiej w dniu [...] października 2018 r., a przebywa w [...] z uwagi na swoją działalność zawodową - miejsce pracy (prowadzi zakład fotograficzny).
Następnie podano, iż zgodnie z art. 383 § 1 pkt 2 k.w. jedną z przyczyn wygaśnięcia mandatu radnego jest brak prawa wybieralności w dniu wyborów. W myśl zaś art. 11 § 1 pkt 5 k.w. prawo wybieralności do organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego (bierne prawo wyborcze) przysługuje osobie mającej prawo wybierania do tego organu. Prawo wybierania do danej rady ma każdy obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat oraz stale zamieszkuje na obszarze działania tej rady (art. 10 § 1 pkt 3 lit. a k.w.). Zgodnie z art 5 pkt 9 k.w. stałym zamieszkaniem jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego pobytu.
Za główny dowód na potwierdzenie zamieszkania A.W. w [...] organ uznał wniosek radnego o wpisanie na listę wyborców Gminy [...], który wzmacnia kolejny wniosek radnego z dnia [...] stycznia 2019 r. skierowany do Urzędu Miasta o wpisanie do stałego rejestru wyborców, a w którym oświadcza, że ponownie zamieszkał na stałe w [...], złożonym już po dacie [...] stycznia 2019 r., to jest po poinformowaniu radnego przez Przewodniczącego Rady Miejskiej o projekcie uchwały w sprawie wygaśnięcia mandatu z powodu zmiany jego miejsca zamieszkania. Organ wskazał, iż z oświadczeń majątkowych radnego i z pisemnych wyjaśnień radnego przedłożonych Radzie wynika, że jest on właścicielem domu w [...] i lokalu w [...]. W lokalu w [...] mieszka jego matka, której MOPS przyznał pomoc w postaci usług opiekunki PCK. Treść wywiadu przeprowadzonego przez strażnika miejskiego w dniu [...] maja 2019 r. wskazuje, jak podał organ, że w lokalu mieszka tylko starsza kobieta, radny nie mieszka w tym lokalu, nie przebywa i nie prowadzi gospodarstwa domowego. Okoliczności te potwierdzili sąsiedzi zamieszkali w lokalu nr [...]. Następnie organ zauważył, iż treść wywiadu przeprowadzonego przez strażnika miejskiego i treść PIT-36 przeczy, aby oświadczenia radnego i małżonki radnego, iż radny mieszka w [...] i z żoną jest od ponad roku w nieformalnej separacji, były prawdziwe. Z kolei z wyborów przeprowadzonych w styczniu 2019 r. do Rady Sołeckiej, zdaniem organu wynika, iż radny, który otrzymał 36 głosów, jest rozpoznawalny i darzony zaufaniem przez mieszkańców, co przemawia za przyjęciem, iż jest on tam stałym mieszkańcem.