Również zasadnie Rada stwierdziła, że decyzja Prezydenta Miasta z dnia [...] lutego 2018 r. [...] w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości lokalowej w [...] i umowa kompleksowa dostarczania paliwa gazowego do lokalu w [...] i decyzja nr [...] na budowę wewnętrznej instalacji gazu w budynku wielorodzinnym nie są dowodami wykazującymi stałe zamieszkanie w [...], podnosząc, iż dokumenty te wskazują na przysługującą radnemu własność nieruchomości. Prawidłowe są również wnioski organu odnośnie znaczenia kopii dowodu rejestracyjnego pojazdu z 2010 r.
W ocenie Sądu organ zebrał wyczerpujący materiał dowodowy, a jego ocena jest zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Dokumentacja zebrana przez organ przed wydaniem zaskarżonego aktu była wystarczająca do oceny stanu faktycznego, a fakt, że skarżący z tą oceną się nie zgadza nie świadczy o braku niezbędnego materiału dowodowego, czy też o naruszeniu przepisów prawa. Skarżący miał również zapewnioną możliwość wypowiedzenia się odnośnie zebranego materiału dowodowego. Sąd uznał, że przedstawiona w zaskarżonej uchwale argumentacja tworzy logiczną i spójną całość i prowadzi do jednoznacznego wniosku, że skarżący posiada stałe miejsce zamieszkania w [...] przynajmniej od 2013 r. do chwili obecnej. Oznacza to, że radny w dniu wyborów do Rady Miejskiej t.j. [...] października 2018 r. nie posiadał stałego miejsca zamieszkania w [...], a zatem nie posiadał prawa wybierania do Rady Miejskiej i nie miał prawa wybieralności do Rady Miejskiej w [...] w rozumieniu art. 11 § ust. 1 pkt 5 k.w.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a., skargę jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw należało oddalić.