Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt gminy I. stwierdza nieważność § 5 i § 7 ust. 3 zaskarżonej uchwały, II. w pozostałym zakresie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant st. sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 31 marca 2017 r., nr XXIX.173.2017 w sprawie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt gminy I. stwierdza nieważność § 5 i § 7 ust. 3 zaskarżonej uchwały, II. w pozostałym zakresie skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/6

Rada Gminy uchwałą z 31 marca 2017 r., Nr XXIX.173.2017, działając na podstawie art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm., dalej: u.o.z.) uchwaliła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt Gminy.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy zaskarżając ją w części dotyczącej § 2, § 3, § 5, § 7 ust. 3. Zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie:

- art. 11a ust. 2 u.o.z. poprzez nieuprawnione powtórzenie i modyfikację w treści § 2 i 3 uchwały treści przepisów ustawowych,

- art. 11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. poprzez nie sprecyzowanie w § 5 uchwały zagadnień dotyczących opieki nad kotami wolno żyjącymi, w tym m.in. nie wskazanie sposobu opieki, nie wskazanie w jaki sposób będzie odbywało się dokarmianie oraz nie wskazanie konkretnych miejsc dokarmiania, jak też konkretnych podmiotów zajmujących się opieką nad wolno żyjącymi kotami,

- art. 11a ust. 2 pkt 4 u.o.z. poprzez nie sprecyzowanie w § 7 ust. 3 uchwały zagadnień dotyczących współpracy z organizacjami pozarządowymi w zakresie organizacji i określenia sposobu finansowania zabiegów sterylizacji albo kastracji zwierząt, jak również nie wskazanie konkretnie o jakie organizacje chodzi.

Na podstawie tak sformułowanych zarzutów Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały w całości.

Uzasadniając skargę skarżący wskazał, że z § 5 uchwały wynika, że sprawowanie opieki nad kotami wolno żyjącymi na w terytorium Gminy realizuje się przy współpracy z osobami, które dobrowolnie i nieodpłatnie sprawować będą nad nimi opiekę oraz organizacjami społecznymi prowadzącymi działalność na terenie Gminy, których statutowym celem jest opieka nad bezdomnymi zwierzętami. Współpraca ta obejmuje w szczególności dokarmianie wolno żyjących kotów.

Zdaniem Prokuratora powyższe zapisy uchwały pozostają na wysokim poziomie ogólności, nie odnoszą się wprost do konkretnego sposobu działania, nie wskazują sposobu sprawowania opieki nad kotami wolno żyjącymi, sposobu ich dokarmiania, nie wskazują konkretnego miejsca dokarmiania. Nadto w sposób bardzo ogólny wskazano podmioty mające zapewnić realizację tego konkretnie zadania, nie wskazując ich nazwy, adresu siedziby. Skarżący zauważył też, że podobnie Rada Gminy postąpiła w odniesieniu do § 7 ust. 3 uchwały, gdzie nie zostały doprecyzowane zagadnienia dotyczące współpracy z organizacjami pozarządowymi w zakresie organizacji i określenia sposobu finansowania zabiegów sterylizacji albo kastracji zwierząt, w szczególności nie wskazano na czym ma polegać współpraca, w jaki sposób ma przebiegać i czego konkretnie ma dotyczyć, jak również nie wskazano konkretnie o jakie organizacje chodzi. Prokurator podkreślił, że ograniczenie się do ogólnych zapisów po pierwsze nie daje gwarancji czytelności samego programu, a w konsekwencji jego realizacji, a dodatkowo godzi w obowiązujące przepisy. Przepisy stosowane przy uchwalaniu programu są w swej wymowie jednoznaczne i wymagają kompleksowego uregulowania zawartych w nich kwestii bez względu na lokalne uwarunkowania.

Strona 1/6