Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas (spr.) Sędzia WSA Sławomir Pauter Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2015 r. sprawy ze skargi M.C. na decyzję Dowódcy [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oddala skargę.
W wyniku przeprowadzonego procesu opiniowania w 2014 r., szeregowy M.C. w opinii służbowej otrzymał ogólną ocenę dostateczną. W dniu 15 września 2014 r. został on zapoznany z powyższą opinią służbową oraz poinformowany o prawie do wniesienia odwołania. Zainteresowany nie skorzystał z przysługującego mu uprawienia, tym samym przedmiotowa opinia stała się ostateczna z dniem 30 września 2014r.
Pismem z dnia [...] lutego 2015r. przełożony żołnierza do dowódcy brygady, jako organu właściwego zwalniającego, z wnioskiem o zwolnienie M.C. z zawodowej służby wojskowej, uzasadniając ten wniosek oceną dostateczną z opiniowania służbowego.
W dniu [...] lutego 2015 roku dowódca brygady wszczął postępowanie w sprawie zwolnienia M.C. z zawodowej służby wojskowej, o czym powiadomił zainteresowanego.
Rozkazem Personalnym nr [...] z dnia [...] marca 2015 r. Dowódca [...], z dniem [...] kwietnia 2015r., zwolnił z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy M.C..
W uzasadnieniu swojego rozkazu organ I instancji wskazał iż wskutek przeprowadzonego procesu opiniowania w 2014r., szeregowy otrzymał ogólną ocenę dostateczną. Dalej, organ I instancji przywołał przepisy ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, stanowiące podstawę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, wskutek otrzymania oceny dostatecznej z opinii służbowej. Oceniając sytuację M.C. a to: ocenę dostateczną z opiniowania, przebywanie na długotrwałych zwolnieniach lekarskich, nie uczestniczenie w szkoleniach poligonowych organ l instancji uznał, iż interes społeczny, będący w niniejszej sprawie interesem służby, pozostaje w sprzeczności z interesem strony, wyrażającym się w chęci kontynuowania pełnienia zawodowej służby wojskowej. Ponadto podkreślił, iż w arkuszu ocen wywiązywania się z obowiązków lub zadań, żołnierz szczególnie nisko został oceniony w kategoriach: samodzielność i inicjatywa, planowanie, organizacja pracy, determinacja w dążeniu do celu, stosowanie się do przepisów norm i reguł, dbałość o sprzęt i mienie.
M.C. odwołał się od powyższego rozkazu podnosząc, że podstawą do ustalenia niskiej oceny z opinii służbowej, jest fakt korzystania przez niego ze zwolnień lekarskich, w związku z wypadkiem przy wykonywaniu zadań służbowych. Ocena ta jest dla niego krzywdząca, gdyż nie wynika ona z jego braku starań, a jest tylko konsekwencją okresowej niedyspozycyjności, z uwagi na stan zdrowia. Podkreślił on także, że nie ma on wpływu na długość procesu leczenia a jego powrót do zdrowia powinni określić lekarze a nie przełożeni. Ponadto zarzucił, iż materiał dowodowy, który dostarczył do jednostki, nie został spięty ani ponumerowany, tylko luźno włożony do akt, co budzi pytanie, czy dowódca, podejmujący decyzję o zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej, wystarczająco zapoznał się z aktami sprawy a co za tym idzie, z jego stanem zdrowia.