Sprawa ze skargi Wojewoda na Rada Gminy w przedmiocie ustalenie ulg w cenach za jednorazowe przejazdy pasażerskie w komunikacji ogólnodostępnej prowadzonej przez [...] Stwierdzono nieważność zaskarżonego aktu
Uzasadnienie strona 3/5

Zgodnie z przepisem art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej organy samorządu terytorialnego, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Uszczegółowienie powyższej normy konstytucyjnej zawarł ustawodawca m.in. w art. 40 ustawy o samorządzie gminnym, gdzie w ust. 1 wskazał, iż na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na jej obszarze. Jednocześnie w ust. 2 przewidziano upoważnienie dla stanowienia aktów prawa miejscowego bezpośrednio na mocy ustawy samorządowej. Wobec powyższego w sprawach, które nie należą do zawartego tam zamkniętego katalogu, organy gminy mogą stanowić akty prawa miejscowego jedynie na podstawie konkretnych upoważnień wynikających z ww. ustawy bądź ustaw szczególnych.

Przechodząc od rozważań natury ogólnej na grunt rozstrzyganej sprawy należy wskazać, iż w ocenie Sądu powszechnie obowiązujące przepisy rangi ustawowej nie zawierają delegacji dla rady gminy do ustalenia przez nią ulg w cenach za jednorazowe przejazdy w ogólnodostępnej komunikacji autobusowej tj. przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego. Nie można takiej delegacji z pewnością wywieść z treści przepisów wskazanych w podstawie prawnej zaskarżonej uchwały. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Wojewody przepis art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym zastrzega jedynie dla rady kompetencję do stanowienia aktów prawnych na podstawie upoważnień wynikających z innych przepisów rangi ustawowej. Upoważnienia takiego nie zawiera przepis art. 18a ustawy o transporcie drogowym, zgodnie z którym przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób, poza uprawnieniami pasażerów do ulgowych przejazdów określonymi w odrębnych przepisach, uwzględnia także uprawnienia pasażerów do innych ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot, który je ustanawia, ustali z przewoźnikiem, w drodze umowy, warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg. Powyższa norma prawna jest zatem adresowana do przewoźnika czyli przedsiębiorcy uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

Nie można także zgodzić się ze stanowiskiem organu nadzoru, który w skardze wskazał, iż kompetencję rady gminy do ewentualnego wprowadzenia ulgowych przejazdów, jako stanowienia o sprawach publicznych o znaczeniu lokalnym wywieść należało w tym przypadku z art. 18 ust. 1 w związku z art. 6 ustawy o samorządzie gminnym. Przepis art. 6 ustawy samorządowej domniemanie kompetencji gminy do rozstrzygania w sprawach publicznych o znaczeniu lokalnym ogranicza bowiem do spraw, niezastrzeżonych ustawami na rzecz innych podmiotów oraz kwestii nieuregulowanych odmiennie innymi ustawami.

Jeżeli zatem przepisy innych ustaw regulują pewną kategorię spraw publicznych i jednocześnie nie zawierają delegacji dla rady gminy do uregulowania określonych zagadnień szczegółowych mocą aktu prawa miejscowego, niedopuszczalne jest wkraczanie przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w kompetencję ustawodawcy. Tak stało się w niniejszej sprawie.

Strona 3/5