Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.), Sędzia WSA Michał Ruszyński, Protokolant, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 stycznia 2007 przy udziale sprawy ze skargi Wojewoda na Rada Gminy z dnia [...] r. nr XLIV/247/2006 w przedmiocie ustalenie ulg w cenach za jednorazowe przejazdy pasażerskie w komunikacji ogólnodostępnej prowadzonej przez [...] Stwierdzono nieważność zaskarżonego aktu
Rada Gminy [...] czerwca 2006 r., na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminny (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn.zm.) oraz art. 18a ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn.zm.) podjęła uchwałę nr [...] w ustalenia ulg w cenach za jednorazowe przejazdy pasażerskie w komunikacji ogólnodostępnej prowadzonej przez [...].
Pismem z [...] września 2006 r. Wojewoda, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Organ nadzoru zarzucił uchwale istotne naruszenie przepisów art. 1 i art. 58 ust. 1 oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym.
W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, że przepisy wskazane w podstawie prawnej zaskarżonej uchwały nie stanowią właściwej podstawy do jej podjęcia. Art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym zawiera bowiem normę odsyłającą do innych norm prawa powszechnie obowiązującego, ale wyrażoną wyłącznie w ustawach. Wobec tego ustawa szczególna, do której odsyła ów przepis, winna zawierać wyraźną delegację dla rady gminy do podejmowania uchwał w określonej kwestii. Z kolei powołany w podstawie prawnej uchwały przepis art. 18a ustawy o transporcie drogowym nie wskazuje rady gminy jako organu właściwego do ustalania ulg w cenach za jednorazowe przejazdy pasażerskie w komunikacji ogólnodostępnej dla mieszkańców gminy, stanowi jedynie o tym, że mogą być one przez nieokreślone w nim podmioty wprowadzone. W ocenie Wojewody, kompetencję rady gminy do ewentualnego wprowadzenia ulgowych przejazdów wywieść należało w tym przypadku z art. 18 ust. 1 w związku z art. 6 ustawy o samorządzie gminnym. Wprowadzenie bowiem ulg, o jakich mowa w uchwale, jest sprawą publiczną o znaczeniu lokalnym. Jednakże przyczyny kwestionowania przez skarżący organ nadzoru przedmiotowej uchwały nie stanowiło, jak stwierdził, nieprawidłowe wskazanie podstawy prawnej, lecz zawarte w uchwale unormowania.
Zdaniem skarżącego zapis § 2 ww. uchwały, zgodnie z którym uprawnienie do ulgowych przejazdów określonych w § 1 przysługuje osobom mającym stałe zameldowanie na terenie gminy, istotnie narusza art. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Z przepisu tego bowiem nie wynika, że mieszkaniec wspólnoty samorządowej musi być na stałe zameldowany na terenie gminy. Organ wskazał, że brak zameldowania nie pozbawia osoby stale zamieszkującej na terenie gminy statusu członka wspólnoty gminnej. Dlatego przy ustalaniu prawa do świadczeń zastrzeżonych tylko dla mieszkańców gminy znaczenie ma faktyczne zamieszkiwanie, a nie zameldowanie. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest bowiem zgodnie z art. 25 Kc miejscowość, w której ta osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Ponadto organ nadzoru wskazał, że zgodnie z art. 58 ustawy o samorządzie gminnym uchwały organu gminy dotyczące zobowiązań finansowych winny wskazywać źródła dochodów, z których zobowiązania te zostaną pokryte. Zaskarżona uchwała Rady Gminy nie wskazała źródeł pokrycia zobowiązań z tytułu ustalenia ulg za jednorazowe przejazdy w komunikacji prowadzonej przez [...].