Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska, Asesor WSA Anna Juszczyk - Wiśniewska, Protokolant Asystent sędziego Paweł Majka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Rady Miasta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr [...] Rady Miasta z dnia [...] roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia i miasta oddala skargę
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...], na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) Wojewoda stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia i miasta.
Wojewoda stwierdził, iż przedmiotowa uchwała niezgodna była z art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 9 ust. 4, art. 14 ust. 5 i 6, art. 15 ust. 2 pkt 6 i 12, art. 17 pkt 4, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 ze zm.).
Zdaniem organu Rada Miasta, w planie zagospodarowania przestrzennego sprzecznie ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta" uchwaloną uchwałą Rady Miasta z dnia [...] marca 2000 r. Nr [...], określiła lokalizację obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 .
Otóż na miejsce lokalizacji takiej inwestycji w palnie zagospodarowania przestrzennego wskazano teren o symbolu [...]. Tymczasem zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta na tym obszarze dopuszczono budowę hali targowej (zdefiniowanego obiektu handlowego o pow. sprzedaży powyżej 1000 m2) i wykluczono lokalizację hipermarketu (obiektu handlowego o pow. sprzedaży powyżej 2500 m2). Zatem ze studium wynikało, że hala handlowa lokalizowana na terenie [...] nie powinna mieć większej powierzchni sprzedaży niż 2500 m2. Tymczasem w planie zagospodarowania przestrzennego, takiego ograniczenia powierzchni sprzedaży nie zastrzeżono.
Jako przykład niezgodności uchwały Rady Miasta z przyjętym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta - Wojewoda - wskazuje także ustalenia planu dla terenu [...]. W przyjętym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jednostka ta została zakwalifikowana jako "wewnętrzny śródmiejski obszar rozwoju", na którego wyznaczono cel "stworzenia oferty przestrzennej dla działalności handlowo-usługowej", uznany za przedsięwzięcie strategiczne o dużym znaczeniu dla rozwoju przestrzennego miasta. W wewnętrznych śródmiejskich obszarów rozwoju studium postuluje stworzenie oferty zakupowej dla klientów w ośrodkach usługowych pod jednym dachem. Studium ośrodek usługowy pod jednym dachem definiuje jako obiekt handlu i usług składający się ze sklepów, supermarketów i hal handlowych powiązanych wspólnym krytym pasażem o powierzchni sprzedaży większej niż 2000 m2. Studium było zgodne ze stanem istniejącym na tym obszarze, gdyż znajduje się tam obiekt usługowo-handlowy o powierzchni sprzedaży pow. 5000 m2 oraz z następnie wydaną decyzją o pozwoleniu na użytkowanie. Tymczasem plan zagospodarowania przestrzennego dzieli "śródmiejski obszar rozwoju" na 4 części o różnym przeznaczeniu, w tym o przeznaczeniu na tereny zielone czy też tereny zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności. Na żadnej z części obszaru nie przewidziano lokalizacji obiektu handlowo-usługowego o powierzchni powyżej 2000 m2, jak dopuszczało studium. Nadto ustalona w planie intensywność zabudowy uniemożliwia prowadzenie obecnej działalności a także stworzenie infrastruktury parkingowej dla obiektu.