Stosownie do treści art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. A zatem prawidłowe uzasadnienie, to takie które zawiera ocenę stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa, oraz wskazuje, jaki zachodzi związek między tą oceną, a treścią rozstrzygnięcia. Organ powinien zatem należycie uzasadnić, jak rozumie przepisy mające zastosowanie w rozpoznawanej sprawie i dlaczego należy je zastosować do konkretnych warunków stanu faktycznego danej sprawy.
Brak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ustosunkowania się do kwestii rozłożenia opłaty adiacenckiej na raty stanowi naruszenie dyspozycji art. 107 § 3 k.p.a. w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję.
Rozstrzygając ponownie sprawę organ odwoławczy powinien ustosunkować się do wniosku strony o rozłożenie na raty opłaty adiacenckiej pamiętając, że jak wynika z art. 147 ust. 1 u.g.n. zasadą jest rozstrzyganie o rozłożeniu na raty w decyzji ustalającej opłatę adiacencką.
O należnych skarżącemu kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. (pkt II wyroku). Koszty te sprowadzają się do wpisu od skargi w wysokości ustalonego zgodnie z § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.)