Pismem z dnia [...] stycznia 2020 r. organ I instancji zawiadomił E.B. o wszczęciu postępowania administracyjnego oraz poinformował o możliwości złożenia wniosku o rozłożenie opłaty adiacenckiej na raty roczne płatne w okresie 10 lat. W ocenie organu złożony przez E.B. wniosek o rozłożenie opłaty adiacenckiej na raty nie był kompletny, niemniej ustalono, że sprzedał on w 2019 r. jedną z wydzielonych działek, pracuje zawodowo, ma również inne źródła dochodu, rozlicza się z obowiązku podatkowego wspólnie z pracująca zawodowo małżonką, więc jego sytuacja nie predysponuje do rozłożenia opłaty na 10 rocznych lat. Ponadto organ przedstawił sytuację finansową Gminy stwierdzając, że rozłożenie na raty opłaty adiacenckiej miałoby znaczny wpływ na pogłębienie złej kondycji finansowej Gminy. Wobec powyższego organ I instancji uznał za w pełni zasadne wniesienie opłaty adiacenckiej jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna, nie przychylając się do wniosku rozłożenia opłaty na 10 rocznych lat. .
Od powyższej decyzji odwołanie wniósł E.B. zarzucając naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 8 k.p.a. oraz art. 12 k.p.a. nakazujących organom administracji publicznej prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej oraz działanie w sprawie wnikliwie i szybko posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia przez celowe przewlekanie wydania decyzji o naliczeniu opłaty adiacenckiej do uchwalenia nowej 15 procentowej stawki tej opłaty, w sytuacji gdy w chwili wydawania postanowienia o zatwierdzeniu planu podziału nieruchomości obowiązywała uchwała Rady Miasta ustalająca opłatę adiacencką na poziomie 1%, a skarżący zrzekł się prawa do zaskarżenia tych postanowień;
- art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a. przez naruszenie zasady prawdy obiektywnej, zasad zbierania i oceny dowodów oraz swobodnej oceny dowodów a w konsekwencji nie rozłożenie na raty naliczonej skarżącemu opłaty adiacenckiej;
- art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a. przez wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału w oparciu o uchwałę nr XXVI/217/2017 Rady Miejskiej w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej, która weszła w życie 24 maja 2017 r., w sytuacji gdy uprzednia uchwała Rady Miejskiej nr XII/75/2011 z dnia 30 listopada 2011 roku obowiązująca w chwili ostatecznego zatwierdzenia planu podziału nieruchomości skarżącego nie została formalnie uchylona ani zmieniona kolejną uchwałą i jako taka nadal obowiązuje w obrocie prawnym.
Zarzucając powyższe wniósł o przeprowadzenie rozprawy administracyjnej na posiedzeniu jawnym, o zmianę zaskarżonej decyzji przez ustalenie opłaty adiacenckiej na podstawie uchwały z dnia 30 listopada 2011 r., nr XIl/75/2011 oraz rozłożenie przedmiotowej opłaty na 24 równe raty płatne miesięcznie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Jednocześnie wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka żony E.B. na okoliczność wykazania faktu dopuszczenia się przez organ uchybień proceduralnych i okoliczności z tym związanych, dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z akt sprawy prowadzonej w Urzędzie Miejskim celem wykazania faktu szybkiego działania, odbiegającego od innych postępowań w przedmiocie wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej w wysokości 1% i okoliczności z tym związanych .