Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant st.sekr.sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2018 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 16 listopada 2015 r., nr XIV/139/15 w sprawie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem dla odcinka drogi krajowej nr [...] (od km 16+100 do km 34+500) I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie nałożenia na Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział obowiązku budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej, II. zasądza od Sejmiku Województwa na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2018 r. Skarb Państwa - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 16 listopada 20015 r., nr XIV/139/15 w sprawie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem dla odcinka drogi krajowej nr [...] (od km 16+100 do km 34+500), zarzucając naruszenie:
- art. 119 ust. 1 prawa ochrony środowiska (p.o.ś.) i art. 8 ust. 1 i 11 k.p.a., przez narzucenie skarżącemu w programie nieproporcjonalnego sposobu eliminacji źródła hałasu w stosunku do zagrożenia spowodowanego hałasem bez uzasadnienia,
- art. 119 ust. 1 p.o.ś. przez uchwalenie programu środowiska nie realizującego celu ustawowego, który w konsekwencji nakłada na skarżącego obowiązek przesunięcia osi jezdni w przeciwną stronę niż jest położona szkoła, co doprowadzi do narażenia nieruchomości prywatnych po drugiej stronie jezdni na hałas przekraczający poziom dopuszczalny,
- art. 119 ust. 5 p.o.ś. przez uchwalenie programu ochrony przed hałasem po upływie roku od przedłożenia mapy akustycznej,
- § 54 ust. 1 i załącznika nr 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 124; dalej jako rozporządzenie), przez nakazanie budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej, który to ekran naruszyłby skrajnię drogi o klasie GP stanowiącej drogę krajową nr [...],
- § 129 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 1 rozporządzenia przez nakazanie budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej, którego to bariera ochronna znajdowałaby się w odległości od krawędzi pasa ruchu mniejszej niż 0,5 m lub wybudowanie tego ekranu bez bariery ochronnej,
- § 132 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 1 rozporządzenia przez nakazanie budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej w odległości mniejszej niż 0,5 od granicy pasa drogowego,
- § 170 ust. 1 i załącznika nr 2 pkt 5 przez nakazanie budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej, który to ekran ograniczałby pole widoczności przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu,
- błąd w ustaleniach faktycznych przez przyjęcie, że koszt budowy ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej wynosi 382 525 zł oraz brak ujęcia innych kosztów związanych z ewentualną budową ekranu akustycznego.
Wskazując na powyższe naruszenia, zgodnie z art. 147 § 1 p.p.s.a., skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności w części zaskarżonego aktu, tj. w zakresie nałożenia na niego obowiązku budowy jednostronnego dźwiękochłonnego ekranu akustycznego przy Szkole Podstawowej, oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm prawem przepisanych.