Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Anna Lisowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia z funduszu alimentacyjnego oddala skargę.
Decyzją z [...] stycznia 2010 r. Nr [...] Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej przyznał M.P. świadczenie alimentacyjne na osobę uprawnioną w wieku do 18 lat - P.P. od [...] grudnia 2009 r. do [...] września 2010 r., w wysokości 250 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu decyzji organ pomocy społecznej wskazał, że z zaświadczenia Sądu Okręgowego wynika brak możliwości realizacji wyroku Sądu Rejonowego na terytorium Białorusi. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Rodzinny i Nieletnich zostały zasądzone alimenty na rzecz małoletniej P. w kwocie po 250 zł miesięcznie. Organ podał, że zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz.U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.), świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej do ukończenia przez nią 18 roku życia albo w przypadku, gdy uczy się w szkole lub w szkole wyższej do ukończenia przez nią 25 roku życia, albo w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności - bezterminowo. Organ I instancji podniósł, że zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy, prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego ustala się na okres świadczeniowy począwszy od miesiąca w którym wpłynął wniosek do organu właściwego wierzyciela, nie wcześniej niż od początku okresu świadczeniowego do końca tego okresu. Zatem skoro wniosek o przyznanie świadczenia został złożony 30 grudnia 2009 r., zasadne było przyznanie świadczenia na okres od [...] grudnia 2009 r. do [...] września 2010 r.
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się M.P. i złożyła od niego odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Odwołująca się podała, że w listopadzie 2009 r. była osobiście w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej celem złożenia wniosku o przyznanie zasiłku rodzinnego na dwoje dzieci, dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowania dziecka, dodatku z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego, zasiłku pielęgnacyjnego i świadczenia pielęgnacyjnego z funduszu alimentacyjnego. Wskazała, że pracownik organu pani Kowal poinformowała ją, że nie może złożyć wniosków, gdyż brakuje zaświadczenia z Sądu Okręgowego. Kiedy w grudniu 2009 r. otrzymała zaświadczenie, że od listopada 2009 r. nie pobiera świadczeń w Niemczech złożyła wszystkie wnioski bez problemu. Podniosła, że dowiedziała się, że mogła złożyć wniosek w listopadzie bez kompletu dokumentów, a brakujące zaświadczenia donieść jak będzie miała.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] marca 2010 r. Nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że organ I instancji rozstrzygając o przyznaniu prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego kierował się treścią art. 18 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Wobec tego, że [...] grudnia 2009 r. odwołująca się złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego, od tego miesiąca organ I instancji przyznał jej świadczenie. Kolegium wskazało, że M.P. nie przedstawiła jakiegokolwiek dowodu na podnoszoną okoliczność odmówienia w listopadzie 2009 r. przyjęcia jej wniosku o ustalenie prawa do świadczenia z funduszu alimentacyjnego. W aktach sprawy brak jest jakichkolwiek informacji na ten temat, a z wyjaśnień pracowników organu I instancji wynika, że taka okoliczność nie miała miejsca. Wobec tego należało przyjąć, że wniosek złożony został w grudniu 2009 r.