Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi "J" sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] o odmowie wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], o odmowie zmiany decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w zakresie zmiany lokalizacji punktu gier.
Wynikający z akt administracyjnych stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco: Dyrektor Izby Celnej, decyzją ostateczną z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], odmówił z powołaniem się na przepisy art. 8, 118 i art. 135 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U z 2009 r., Nr 201, poz. 1540 ze zm.) zmiany decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w zakresie zmiany lokalizacji punktu gier.
Wnioskiem z dnia [...] października 2012 r., spółka z o.o. "J" wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej o wznowienie postępowania, powołując się na przepis art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm) oraz fakt wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE ) wyroku z dnia 19 lipca 2012 r.
Decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. Dyrektor Izby Celnej odmówił wznowienia postępowania w sprawie pierwotnie zakończonej wskazaną wyżej decyzją ostateczną. W jej uzasadnieniu organ stwierdził, m.in., że skuteczność wniosku o wznowienie postępowania jest uzależniona od wystąpienia dwóch przesłanek pozytywnych. Po pierwsze decyzja będąca przedmiotem wniosku o wznowienie musi być decyzją ostateczną, po drugie natomiast musi występować jedna z przyczyn wyczerpująco wskazanych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Brak jednoczesnego wystąpienia obydwu z wymienionych powyżej przesłanek pozytywnych skutkuje koniecznością wydania przez organ podatkowy decyzji o odmowie wznowienia postępowania, w trybie określonym w art. 243 § 3 Ordynacji.
Poza tym, w myśl art. 241 § 2 pkt 2 tej ustawy postępowanie wznowieniowe z art. 240 § 1 pkt 11 może być wszczęte wyłącznie na wniosek strony, który musi być złożony w terminie miesiąca odpowiednio od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Organ stwierdził, że wniosek o wznowienie postępowania został złożony w przewidzianym przepisami prawa terminie. Doszło też do wystąpienia pierwszej z przesłanek wznowienia postępowania, gdyż decyzja Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] stycznia 2010 r. jest ostateczna.
Jeżeli chodzi natomiast o drugą przesłankę, norma prawna zawarta w art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej wskazał, że do jej zastosowania nie wystarczy samo istnienie wyroku ETS lub wprowadzenie w jego wyniku zmian w ustawodawstwie krajowym, powołany przepis jednoznacznie i bezwarunkowo wskazuje bowiem, że orzeczenie TSUE musi mieć wpływ na treść wydanej decyzji. Zdaniem organu, w przedmiotowej sprawie druga przesłanka nie została bezwzględnie wypełniona. Powołany przez stronę w uzasadnieniu wniosku o wznowienie postępowania wyrok TSUE z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C- 213/11, C-214/11, C-217/11, nie ma wpływu na treść wydanej w sprawie decyzji. Trybunał nie stwierdził bowiem niezgodności przepisów ustawy o grach hazardowych z prawem Unii Europejskiej. Zaistniałe okoliczności stanowiły, zdaniem organu, podstawę do odmowy wznowienia postępowania w oparciu o treść art. 243 § 3 Ordynacji podatkowej.