Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Pauter Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant sekr. sąd. Malwina Tomiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego J.B. kwotę 1577 (tysiąc pięćset siedemdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Dnia [...] lipca 2013r. funkcjonariusze Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego zatrzymali do kontroli samochód ciężarowy [...] o numerze rejestracyjnym [...], o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, którym kierował jego właściciel J.B.. Z protokołu kontroli wynika, że kierowca wykonywał krajowy niezarobkowy przewóz drogowy rzeczy. Kierowca nie okazał zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne. W dniu kontroli przewozi resztki palet i drewnianych odpadów z budowy z miejscowości [...], gdzie wykonuje budowę fermy drobiu, do miejscowości [...].
W toku wszczętego postępowania administracyjnego Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego ustalił m.in., że J.B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "K". Przeważający rodzaj tej działalności to roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Na dzień kontroli J.B. nie posiadał zaświadczenia na wykonywanie krajowych przewozów drogowych na potrzeby własne, wydanego przez właściwego miejscowo dla niego Starostę (zaświadczenie takie otrzymał dopiero dnia [...] sierpnia 2013 r. na wniosek złożony dzień wcześniej).
Decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, działając na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. Nr 1256 ze zm.), nałożył na J.B. karę pieniężną w wysokości 9.000 zł, w tym 8.000 zł za wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia oraz 1.000 zł za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego, badania kontrolnego lub kalibracji.
2. Od powyższej decyzji J.B. wniósł odwołanie do Głównego Inspektora Transportu Drogowego. Podał, że oprócz wykonywania działalności gospodarczej prowadzi również wspólnie z małżonką gospodarstwo rolne. Przewożone w dniu kontroli resztki palet miały służyć jako opał w tym gospodarstwie, co wskazał w dniu kontroli. Tego dnia przewóz był wykonywany na potrzeby gospodarstwa rolnego, zatem zgodnie z art. 13b rozporządzenia nr 561/2006 nie miał obowiązku stosowania tachografu, a tym samym poddawania go okresowej kontroli. Ponadto zgodnie z art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym nie miał obowiązku posiadania zaświadczenia na przewóz drogowy na potrzeby własne.
3. Decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
Odnośnie pierwszego ze stwierdzonych naruszeń zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że strona w chwili kontroli wykonywała przewóz na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia. Niewątpliwie kontrolowany przewóz wykonywano pomocniczo w stosunku do podstawowej działalności strony, którą są m.in. roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Strona przewoziła resztki drewniane z budowy fermy drobiu, co zostało stwierdzone w protokole kontroli, podpisanym przez kierującego pojazdem przedsiębiorcę bez żadnych zastrzeżeń. Strona w chwili kontroli nie posiadała zaświadczenia na przewozy na potrzeby własne. Na podstawie informacji z Biura ds. Transportu Międzynarodowego w Głównym Inspektoracie Transportu Drogowego stwierdzono, że strona nie została zarejestrowana w systemie informatycznym prowadzonym przez to biuro. W konsekwencji prawidłowo nałożono na stronę karę pieniężną za naruszenie określone w l.p. 1.3 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.