Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi P.K. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie powołania na ćwiczenia wojskowe oddala skargę.
1. Decyzją Wojskowego Komendanta Uzupełnień z dnia [...] grudnia 2017 r. (karta powołania P nr [...]) P.K. został powołany do odbycia ćwiczeń wojskowych w terminie od dnia [...] do [...] marca 2018 r. w jednostce wojskowej nr [...]. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że powołany jest zdolny do służby wojskowej i posiada kategorię A. Powołanie do czynnej służby wojskowej wynika z potrzeby sił zbrojnych w ramach powszechnego obowiązku obrony (art. 4 ust. 2 i 55 ust. 1 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1430 ze zm.).
W odwołaniu wniesionym w terminie P.K. wniósł o zwolnienie z ćwiczeń wojskowych powołując się na sytuacją zawodową i rodzinną. Odwołujący się wskazał, że od 2015 r. do chwili obecnej na stałe pracuje poza granicami państwa (RFN). Na utrzymaniu ma rodzinę, w tym troje dzieci, a uzyskiwane dochody przeznacza oraz spłatę zobowiązań finansowych. Wnioskodawca podnosi, że jest obciążony kwotą 800 złotych z tytułu świadczeń alimentacyjnych.
Również żona skarżącego wniosła do organu odwoławczego odrębne pismo, w którym opisała sytuację rodzinną i wskazała, że odbycie przez męża ćwiczeń wojskowych wiązać się będzie z możliwością utraty pracy zarobkowej i pogorszeniem sytuacji materialnej rodziny.
2. Decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony wskazanemu obowiązkowi podlegają wszyscy obywatele polscy zdolni ze względu na wiek i stan zdrowia do wykonywania tego obowiązku. W ramach powszechnego obowiązku obrony obywatele polscy są obowiązani między innymi, do wykonywania obowiązków wynikających z nadanych przydziałów mobilizacyjnych. Spraw zawodowych nie można uznać za szczególne okoliczności zwalniające stronę z obowiązku odbycia ćwiczeń wojskowych.
Organ wskazał, że osoba powołana jest obowiązana uzyskać zezwolenie właściwego wojskowego komendanta uzupełnień na wyjazd i pobyt za granicą (art. 53 ust. 2 pkt 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony) oraz zgłosić wyjazd (art. 36 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz.657 ze zm.).
Poinformował również, że oprócz uposażenia za okres odbytych ćwiczeń wojskowych przysługującego zgodnie z rozporządzeniem MON z dnia 13 stycznia 2017 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy niezawodowych oraz dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy niezawodowych (Dz.U. z 2017r. poz. 171), powołanemu przysługuje również świadczenie rekompensujące za okres odbytych ćwiczeń wojskowych.
Zdaniem organu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje, by w sprawie zaistniały szczególne okoliczności uzasadniające uchylenie decyzji Wojskowego Komendanta Uzupełnień, tym samym nie jest możliwe zastosowanie § 15 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 czerwca 2015 r. w sprawie ćwiczeń wojskowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 950) i zwolnienie odwołującego z odbywania ćwiczeń wojskowych. Karta powołania została doręczona P.K. z bardzo dużym wyprzedzeniem, tj. w dniu 29 grudnia 2017 r., co dało mu możliwość przygotowania się do odbycia czynnej służby wojskowej i uniknięcia dezorganizacji pracy zawodowej. Dodatkowo organ wskazał, że jeśli zaistnieje taka potrzeba, na wniosek żołnierza, dowódca właściwej jednostki wojskowej może udzielić mu urlopu lub nawet zwolnić żołnierza z ćwiczeń wojskowych przed ich zakończeniem, jeżeli udzielenie urlopu jest niewystarczające.