Sprawa ze skargi na uchwałę Sejmiku Województwa w sprawie wykonania Planu gospodarki odpadami dla województwa lubuskiego na lata 2012-2017 z perspektywą do 2020 roku I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części wskazanej w załączniku nr 2 w zakresie regionalnych instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych dla Regionu centralnego województwa, II. zasądza od Województwa na rzecz skarżącej "Z" Spółki z o.o. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2016 r. sprawy ze skargi "Z" Spółki z o.o. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 10 listopada 2015 r., nr XIII/124/15 zmieniającą uchwałę w sprawie wykonania Planu gospodarki odpadami dla województwa lubuskiego na lata 2012-2017 z perspektywą do 2020 roku I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części wskazanej w załączniku nr 2 w zakresie regionalnych instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych dla Regionu centralnego województwa, II. zasądza od Województwa na rzecz skarżącej "Z" Spółki z o.o. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/13

"Z" sp. z o.o., będąca właścicielem instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych zlokalizowanej w gminie [...], na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 1392 ze zm., dalej: u.s.w) oraz art. 90 ust. 4 u.s.w w zw. z art. 3 § 2 pkt 5, 52 § 4 oraz 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a), zaskarżyła uchwałę Sejmiku województwa nr Xlll/124/15 z 10 listopada 2015 r. zmieniającą uchwałę w sprawie wykonania Planu gospodarki odpadami dla województwa na lata 2012-2017 z perspektywą do 2020 roku, w części wskazującej regionalne instalacje do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych dla Regionu centralnego Województwa ("Region centralny").

Zaskarżonej uchwale skarżąca zarzuciła naruszenie:

1. art. 38 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 38 ust. 2 pkt 2, art. 38 ust. 5, art. 35 ust. 6 pkt 1 oraz art. 38 ust. 3a i 3b ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz, 21 ze zm., dalej: ustawa o odpadach) poprzez podjęcie przez Sejmik zaskarżonej uchwały, która nie zmienia statusu prawnego instalacji skarżącej z instalacji przeznaczonej do zastępczej obsługi regionów na status regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych ("RIPOK") w zakresie mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych ("MBP"), mimo spełnienia się wszystkich warunków - określonych w art. 35 ust. 6, art. 38 ust 3 pkt 2) oraz art. 38 ust. 3a i 3b ustawy o odpadach - niezbędnych do przyznania instalacji "Z" statusu RIPOK, a tym samym podjęcie przez Sejmik zaskarżonej uchwały, która nie wymienia wszystkich instalacji RIPOK MBP w Regionie centralnym, którym ten status powinien przysługiwać, mimo że zgodnie z art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o odpadach uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami wymienia wszystkie regionalne instalacje do przetwarzania odpadów w poszczególnych regionach gospodarki,

2. art. 38 ust. 3 pkt 2 ustawy o odpadach w zw. z art. 9e ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399 ze zm., dalej: ustawa o czystości) oraz art. 20 ust. 7 ustawy o odpadach poprzez podjęcie przez Sejmik zaskarżonej uchwały, która nie przyznaje instalacji spółki statusu RIPOK w zakresie MBP dla Regionu centralnego, co z uwagi na wynikającą z art. 9e ust. 1 pkt 2 ustawy o czystości oraz art. 20 ust. 7 ustawy o odpadach zasadę tzw. regionalizacji zagospodarowania odpadów komunalnych de facto uniemożliwia skarżącej prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na przyjmowaniu do zagospodarowywania odpadów komunalnych pochodzących z Regionu centralnego, mimo że zgodnie z art. 38 ust. 3 pkt 2 ustawy o odpadach po zakończeniu budowy i oddaniu do użytkowania instalacji, Sejmik zobowiązany był zmienić w drodze uchwały status instalacji z instalacji zastępczej na RIPOK, umożliwiając "Z" przyjmowanie do zagospodarowania odpadów komunalnych pochodzących z Regionu centralnego.

Strona 1/13