- powtórzenie w § 11 ust. 3 Uchwały treści art. 27 ust. 6 u.z.z.w.;
- uregulowanie w § 12 ust. 1 i 3 r Uchwały kwestii dokonania zapłaty oraz rozliczania nadpłaty lub uznania reklamacji w sposób sprzeczny z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków;
- wprowadzenie bez ustawowego upoważnienia w § 13 ust. 1 i 2 Uchwały dodatkowych i nieprzewidzianych w ustawie warunków przyłączenia do sieci;
- uregulowanie w § 20 ust. 3 Uchwały bez upoważnienia ustawowego kwestii dotyczące odpowiedzialności stron umowy za zdarzenia wynikłe podczas jej obowiązywania;
- uregulowanie w § 21 ust. 2 Uchwały wbrew treści ustawy możliwości odmowy ponownego zawarcia umowy z odbiorcą usług.
Na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - określanej dalej jako p.p.s.a.) Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
W szczegółowym uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał na wady zaskarżonej uchwały podkreślając, że regulamin uchwalony przez radę gminy na mocy art. 19 ust. 2 u.z.z.w. musi zawierać treść odpowiadającą zakresowi delegacji ustawowej. Oznacza to z jednej strony, że treść uchwalonego przez radę gminy regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków nie może wykraczać poza materię przewidzianą w art. 19 ust. 2 ustawy, a z drugiej, że obowiązkiem rady jest pełna realizacja upoważnienia ustawowego, polegająca na wyczerpaniu kwestii przekazanych jej do unormowania przez ustawodawcę.
W ocenie Prokuratora zapisy Rozdziału II Uchwały, określające - jak wynika z tytułu rozdziału w którym zostały zamieszczone - minimalny poziom usług świadczonych przez Gminę w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków, nie spełniają wymagań ustawowych. Określenie, że gmina ma obowiązek zapewnić "zdolność posiadanych urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych do realizacji dostaw wody "w wymaganych ilościach" i "pod odpowiednim" ciśnieniem, a także "należytą jakość" dostarczanej wody, z powodu braku jakiejkolwiek konkretności w żaden sposób nie określa bowiem minimalnego poziomu świadczonych usług.
Podobne zastrzeżenia sformułował Prokurator w stosunku do przepisów do Rozdziału VI Uchwały, który pomimo tytułu sugerującego wypełnienie delegacji ustawowej nie zawiera w istocie żadnych warunków technicznych, określających możliwość dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych.
Prokurator uznał za nie mieszczący się w zakresie ustawowego upoważnienia zapis § 5 ust. 1 Uchwały, ponieważ żaden przepis ustawy nie upoważnia rady gminy do określania, jakie regulacje mają znaleźć się w umowie zawartej pomiędzy odbiorcą usług a przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym. Upoważnienie zawarte w art. 19 ust. 2 pkt 2 u.z.z.w. zobowiązuje, a jednocześnie upoważnia radę gminy jedynie do uregulowania kwestii związanych z warunkami i trybem zawierania umów z odbiorcami, a nie treści tych umów. W tym wypadku akt, który wykracza poza upoważnienie zawarte w delegacji ustawowej, jak również taki, który zawiera ustalenia w kwestiach ustawowo przekazanych do regulacji umownej, narusza prawo.