Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Asesor WSA Jarosław Piątek (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi M.L. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek uchyla zaskarżoną decyzję
Decyzją z dnia [...] października 2019 r., Nr [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział, działając: 1) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 28 ust. 2 i 3 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300), zwanej dalej u.s.u.s., odmówił M.L. umorzenia należności z tytułu składek w części finansowanej przez płatnika składek w łącznej kwocie 82.509, 79 zł, 2) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 28 ust. 3a i art. 32 u.s.u.s. oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1365), zwanego dalej rozporządzeniem, odmówił M.L. umorzenia należności z tytułu składek osoby ubezpieczonej będącej równocześnie płatnikiem tych składek w łącznej kwocie 71.030,44 zł.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż 26 lipca 2017 r. M.L. złożył wniosek o umorzenie należności z tytułu składek, wskazując w nim na trudną sytuację finansową, brak środków finansowych na spłatę zadłużenia oraz sprawowanie opieki nad niepełnosprawną córką. Jednocześnie wnioskodawca zarzucił organowi nie informowanie go o zadłużeniu przez 13 lat.
ZUS podał, iż zawiesił w/w postępowanie w związku z odwołaniem złożonym przez stronę do Sądu Okręgowego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych od decyzji organu z dnia [...] lipca 2017 r. odmawiającej umorzenia należności na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz. U. z 2012 r. poz. 1551, dalej jako ustawa abolicyjna). Postępowanie zostało podjęte po rozpoznaniu sprawy przez obie instancje sądu powszechnego, w dniu 9 czerwca 2019 r.
Według ustaleń ZUS w okresie od [...] grudnia 1998 r. do [...] lutego 2004 r. M.L. prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej niewyspecjaiizowanej, zatrudniając od maja 1999 r. do stycznia 2004 r. pracowników. W tym okresie strona nie wywiązywała się z obowiązku opłacania składek. Według Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wnioskodawca [...] stycznia 2018 r. zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej.
ZUS ustosunkowując się do zarzutów strony dotyczących braku świadomości o zadłużeniu wyjaśnił, że po rozpatrzeniu wniosku strony z [...] stycznia 2015r. w sprawie umorzenia należności z tytułu składek, [...] czerwca 2016 r. wydano decyzję nr [...] określającą warunki umorzenia, jednak z uwagi na niespełnienie tych warunków decyzją [...] odmówiono umorzenia zadłużenia na podstawie ustawy abolicyjnej, a następnie wielokrotnie informowano stronę o zadłużeniu.
Analizując sytuację rodzinna i majątkową na tle art. 28 ust. 3 u.s.u.s. Zakład uznał, iż jest brak podstaw do stwierdzenia całkowitej nieściągalności należności z tytułu składek i umorzenia należności składkowych.
W tych okolicznościach organ poddał analizie możliwość umorzenia należności z tytułu składek ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek pomimo braku ich całkowitej nieściągalności w oparciu o treść art. 28 ust. 3a u.s.u.s. i wydanym na tej podstawie rozporządzeniu, stwierdzając, iż przesłanki określone w cytowanych przepisach nie zostały spełnione i wniosek o umorzenie podlega oddaleniu.