Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie lokalizacji i zatwierdzenia regulaminu targowiska miejskiego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości, II. określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Sławomir Pauter Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 28 czerwca 2013 r., nr XLI/305/2013 w sprawie lokalizacji i zatwierdzenia regulaminu targowiska miejskiego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości, II. określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/6

Rada Miejska wydała dnia [...] czerwca 2013r. uchwałę nr XLI/305/2013 w sprawie lokalizacji i zatwierdzenia regulaminu targowiska miejskiego. Podstawę prawną uchwały stanowiły przepisy art. 40 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r., poz. 594).

Powyższą uchwałę Wojewoda w całości zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. W skardze zarzucił istotne naruszenie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.).

W ocenie skarżącego przedmiotowa uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, a mianowicie z przekroczeniem delegacji ustawowej, w obowiązującym stanie prawnym nie ma bowiem podstaw do wydawania przez radę gminy uchwał w sprawie lokalizacji targowiska miejskiego. Nie obowiązuje już dekret z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U. Nr 41, poz. 312), który w art. 5 stanowił, że gmina ustala lokalizację targowisk i ich regulaminy, został on bowiem uchylony przez art. 99 pkt 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.). Zdaniem skarżącego regulacja zawarta w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym nie może stanowić podstawy do wydania aktu prawa miejscowego w zakresie ustalenia lokalizacji targowiska. Przepisami w zakresie lokalizacji inwestycji (w tym targowisk) są przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Władczego rozstrzygnięcia o lokalizacji targowiska w oznaczonym miejscu nie można bowiem traktować jako określenia zasad i trybu korzystania z targowiska.

Wojewoda zauważył, że w obowiązującym stanie prawnym nie ma podstaw do wydawania takich uchwał. Sprawy dotyczące ustalania warunków zabudowy bądź lokalizacji inwestycji zostały ustawowo przyznane organom wykonawczym gminy, a w niektórych wypadkach na rzecz wojewody (art. 60 ust. 1 i 3 ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym). Skoro odpadła podstawa prawna do podejmowania uchwał w przedmiocie lokalizacji targowiska, to jedynymi przepisami w zakresie lokalizacji inwestycji (w tym oczywiście targowisk) są przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skarżący wskazał też, iż w podstawie prawnej niewłaściwie podano art. 40 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 3, mogą przewidywać za ich naruszanie karę grzywny wymierzaną w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach. Zdaniem skarżącego uchwała w sprawie regulaminu targowiska miejskiego nie stanowi aktu zawierającego przepisy porządkowe. Przepisy porządkowe wydawane są przez radę gminy w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego (art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym). Wskazany przepis i wynikające z niego upoważnienie dla rady gminy nie podlegają wykładni rozszerzającej. Przepisy porządkowe mogą być bowiem wydawane tylko w wyjątkowych, ściśle określonych okolicznościach, do których, w ocenie skarżącego, nie należą przepisy regulujące zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów urządzeń użyteczności publicznej.

Strona 1/6