Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda, Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi G.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. podjętą z up. Prezydenta Miasta G. nałożono na skarżącą G. W.r (obecnie N.), prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "A" z siedzibą w G. przy ul. [...], karę pieniężną w kwocie [...] zł z tytułu zajęcia pasa drogowego ul. [...] w G. zaliczonej do kategorii dróg powiatowych (nr drogi [...]) bez zezwolenia zarządcy drogi, poprzez umieszczenie na działce nr 1, obr. L. trzech reklam (banerów reklamowych) o treści: "[...]", o wymiarach 1,55 m x 3,12 m, tj. o powierzchni 4,836 m2 każda, w terminie od dnia [...] do dnia [...] r., tj. przez 90 dni.
Jednakże wskutek odwołania skarżącej, decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. orzekło o uchyleniu powyższej decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania celem ustalenia, kto i kiedy umieścił przedmiotową reklamę w pasie drogowym oraz kto jest jej właścicielem.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy organ I instancji decyzją z dnia [...] r. powtórnie orzekł o nałożeniu na skarżącą kary pieniężnej w wysokości [...] zł (wyliczenie opłaty: 10 x 1,80 zł x 4,836 m2 x 3 reklamy x 90 dni).
W uzasadnieniu organ I instancji powołał się na zeznania świadka R. W., który podał, że co prawda zajmował się prowadzeniem firmy "A" (obecnie N.), lecz za sprawy wizerunkowe odpowiada jej właścicielka. Świadek zeznał też, że nie jest właścicielem przedmiotowych reklam i nie umieszczał ich przy ul. [...] w G. Dokonała tego prawdopodobnie właścicielka firmy. Organ I instancji uznał, że wobec braku stanowiska strony co do zeznań świadka, zgodnie z art. 81 kpa należało uznać za udowodnione, że przedmiotowe reklamy są własnością skarżącej, ponieważ ich treść jest zbieżna z zakresem i miejscem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej zgodnie z informacją z CEiDG. Wobec braku zgody zarządcy drogi należało zatem wymierzyć karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty (art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, Dz. U. z 2015 r., poz. 460 ze zm. oraz uchwała Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r. nr [...]).
W odwołaniu od decyzji G. N. zarzuciła naruszenie art. 7 i 77 § 1 kpa z powodu pominięcia zeznań R. W., złożonych w Komisariacie Policji w K. w sprawie [...] oraz w Sądzie Rejonowym w G. z dnia [...] r. w sprawie [...], z których wynika, że to on zawierał wszelkie umowy dotyczące handlu częściami samochodowymi, zaś skarżąca nie miała wiedzy o fakcie wystawienia banerów reklamowych. Do odwołania dołączono odpisy protokołów przesłuchania świadka.
Na wezwanie organu odwoławczego, pismem z dnia [...] r. pełnomocnik odwołującej się podniósł, że faktycznie działalność gospodarczą prowadził R.W., który miał interes w umieszczeniu przedmiotowych reklam, działając bez zgody i wiedzy odwołującej się. Dla poparcia stanowiska dołączył umowę majątkową małżeńską z dnia [...] r., pozew o rozwód z dnia [...] r., wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia [...] r. sygn. akt [...] w sprawie o rozwód oraz wyrok SR w G. z dnia [...] r. w sprawie [...].