Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Edyta Kędzierska, Asesor WSA Aneta Majowska, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2021 r. sprawy ze skargi "A" z siedzibą w S. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania kopii karty zgonu bądź podania nazwy placówki medycznej która ją wystawiła 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w T. z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza na rzecz strony skarżącej od Wojewody Śląskiego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w T. decyzją z [...] r. nr [...], wydaną na postawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 2 ust. 6, i art. 26 ust. 4 ustawy z 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 463) i art. 10 ustawy z 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r., poz. 443) odmówił wydania "A" w S. (dalej jako strona lub skarżąca) kopii karty zgonu bądź podania nazwy placówki medycznej, która wystawiła kartę zgonu A,N.. W uzasadnieniu decyzji organ ten przedstawił wpierw treść wniosku strony, a następnie czynności procesowe, które podjął w trakcie prowadzonego postępowania. Następnie wskazany organ odwołał się do treści art. 76a § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego i stwierdził, że załączona kopia umowy ubezpieczenia nie została potwierdzona za zgodność z oryginałem przez notariusza. Nadto zwrócono uwagę na to, że karta zgonu stanowi podstawę dla wydania aktu zgonu, a organ pierwszej instancji przetwarza dane zawarte w karcie zgonu wyłącznie dla celów statystyki publicznej i ma obowiązek przekazać ją wyłącznie do organu statystycznego. Dodatkowo podkreślono konieczność ochrony danych zamieszczonych w karcie zgonu. W konkluzji uzasadnienia podkreślono, że strona nie wykazała interesu prawnego w udostępnienie żądanych danych.
Od decyzji tej strona wniosła odwołanie do Wojewody Śląskiego. W odwołaniu tym podniesiono zarzut naruszenia art. 2 pkt 6 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego polegający na jego przywołaniu w sytuacji, gdy wniosek strony nie obejmuje czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego. Wskazano na naruszenie art. 76a § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 35 ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracji (Dz. U. z 2020 r., poz. 895) polegający na domaganiu się oryginału lub poświadczonej kopii dokumentu, który nie jest dokumentem urzędowym i jest objęty tajemnicą ubezpieczeniową. Podniesiono naruszenie art. 75 § 1 i 2 powyższego Kodeksu poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji nieuznanie korzystania przez osobę z ochrony ubezpieczeniowej strony. Odwołano się do naruszenia art. 26 ust. 4 ustawy o Prawo o aktach stanu cywilnego w związku z art. 42 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracji polegającego na odmowie przyznania stronie interesu prawnego w domaganiu się udostępnienia wskazanych danych. Jako ostatni wskazano zarzut naruszenia art. 144 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego oraz art. 10 ustawy z 29 czerwca 1955 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r., poz. 443) poprzez bezzasadne uznanie, że tajemnica statystyczna obejmuje Kierownika Urzędu Stanu cywilnego. W motywach odwołania przedstawiono argumentację przemawiającą za trafnością wymienionych zarzutów.
Wojewoda Śląski decyzją z [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu tej decyzji organ ten przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie przedstawił własne rozważania w sprawie. Organ odwoławczy wskazał, że dane zawarte w karcie zgonu są przetwarzane dla potrzeb statystyki publicznej przez organ pierwszej instancji. Z uwagi na informacje zawarte w karcie zgonu i występujące ograniczenia w udostępnianiu informacji na niej zamieszczonych, ich udostępnianie musi podlegać ograniczeniom wynikającym z art. 10 ustawy o statystyce publicznej. W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy odniósł się do regulacji zawartych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej i przysługujących zakładom ubezpieczeń praw w dostępie do informacji o stanie zdrowia i leczeniu osób ubezpieczonych. W kontekście przeprowadzonej analizy organ odwoławczy doszedł do przekonania, że karta zgonu jest dokumentem wystawianym przez lekarza stwierdzającego zgon i stanowi podstawę sporządzenia aktu zgonu, a tym samym dokonuje przetworzenia danych dla potrzeb statystyki publicznej i może je przekazać tylko tym podmiotom. W motywach omawianego rozstrzygnięcia zaakcentowano, że podmioty lecznicze udzielają stosownych informacji o leczeniu i stanie zdrowia osób ubezpieczonych, zatem organ administracji nie jest podmiotem uprawnionym do udostępniania informacji o podmiocie wykonującym działalność leczniczą wystawiającym kartę zgonu. W końcowej części uzasadnienia wydanego rozstrzygnięcia odniesiono się do tego, że stosownie do postanowień art. 26 ust. 4 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego udostępnienie stosownej informacji w formie czynności materialno-technicznej wymaga legitymowania się interesem prawnym w dostępie do danej informacji, w przypadku jego braku kierownik urzędu stanu cywilnego obowiązany jest wydać decyzję o odmowie udostępnienia wnioskowanej informacji. Wypowiadający się organ odniósł się do zagadnień związanych z przedkładaniem w ramach prowadzonego postępowania oryginałów dokumentów i ich uwierzytelniania oraz uznał błąd organu pierwszej instancji w zakresie nieuwzględnienia dokumentu przedłożonego przez stronę. Dokument prywatny może być dowodem w postępowaniu administracyjnym i powinien być dopuszczony.