Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk (spr.), Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Protokolant specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 r. sprawy ze skargi P. L. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Uzasadnienie strona 1/6

Po rozpoznaniu wniosku skarżącego P. L. decyzją z dnia [...] Szef Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych orzekł o odmowie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Po zacytowaniu treści art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznych oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 693, dalej: "ustawa o działaczach opozycji" lub "ustawa"). Szef Urzędu wskazał, że skarżący powołał się w podaniu na przekonanie, że działał antykomunistycznie przynależąc od 1981 roku wraz z żoną do "A", w związku z czym uczestniczył w spotkaniach mających charakter religijno- patriotyczny. Skarżący doznał ponadto represji z powodu powołania go do odbycia ćwiczeń wojskowych, gdzie nie miał zapewnionych podstawowych warunków bytowych. Organ odnotował również, że skarżący przedstawił decyzję Prezesa IPN, w której stwierdzono, że nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa, oraz że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez stronę lub przy jej udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa. Decyzja Prezesa IPN potwierdza, że w przypadku strony nie zachodzą przesłanki negatywne co do przyznania przedmiotowego statusu.

Przeprowadzona przez organ I instancji analiza materiału dowodowego zebranego w toku postępowania wskazała na brak podstaw do potwierdzenia spełnienia przez skarżącego przesłanek z cytowanych przepisów ustawy o działaczach opozycji. Co prawda skarżący twierdzi, że od 1981 roku przynależy do wspólnoty, która w stanie wojennym angażowała się w organizację spotkań o tematyce patriotyczno-religijnej, jednak nie opisuje jakie działania podejmował w walce z komunizmem. Opisy zdarzeń nie zostały poparte materiałem dowodowym pozwalającym uznać ich wiarygodność oraz zweryfikować, jak często i w jakim czasie skarżący brał udział w tych spotkaniach oraz czy działalność na zasadzie uczestnictwa w kołach dyskusyjnych była działaniem mającym na celu walkę z komunizmem, która była zagrożona odpowiedzialnością karną. Ponadto organ I odniósł się do podniesionego przez skarżącego faktu powołania go do ćwiczeń wojskowych, w związku z którymi, jak twierdzi skarżący, doznał represji potęgowanej przez złe warunki bytowe. Jednak w rezultacie przeprowadzonej weryfikacji w dostępnych publikacjach oraz archiwach nie ustalono, aby skarżący został powołany do służby wojskowej z przyczyn politycznych. Organ uznał co prawda, że życiorys udostępniony przez skarżącego opisuje wydarzenia, które stanowiły dla niego represje, jednak nie spełniają one przesłanek ustawowych, które zawarte są w art. 3 ustawy o działaczach opozycji.

Skarżący nie zgodził się z powyższym rozstrzygnięciem i wystąpił z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Według skarżącego udokumentowanym faktem jest to, że został wezwany do czynnej służby wojskowej, w ramach ćwiczeń wojskowych z przyczyn politycznych za swoje zaangażowanie w A. Ruch ten przez władze komunistyczne był postrzegany jako zalążek nurtu niepodległościowego, którego zadaniem obok spraw związanych z wiarą było przygotowanie młodych ludzi do walki o niepodległą Polskę, wolną od komunistycznych ciemiężycieli. Jednak skarżący nie mógł być bohaterem pierwszych stron gazet, gdyż mieszkał w małej miejscowości, gdzie taka postawa była jeszcze bardziej zauważalna przez bezpiekę i sprowadzała na niego oraz jego rodzinę dotkliwe restrykcje. Wskazał, że w trakcie jego stawiennictwa w WKU grożono mu skierowaniem na poligon, jeżeli nie zaprzestanie "zabaw w kościele", jednak nie udokumentowano tego na piśmie. Jednocześnie skarżący wskazał z imienia i nazwiska osoby, którym w tamtym czasie mówił o groźbach wcielenia do wojska i które mogą o tym zaświadczyć. Skarżący wskazał ponadto, że w związku z wcieleniem do wojska, jego rodzina była pozbawiona środków do życia, gdyż w tym czasie nie mógł on prowadzić działalności gospodarczej, co wypełnia także art. 3 pkt. c ustawy. Końcowo skarżący podkreślił, że cała jego działalność miała na celu wyrwanie Polski z komunistycznego reżimu oraz przywrócenie w pełni demokratycznego sprawowania władzy w Polsce.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6340 Potwierdzenie represji
Inne orzeczenia z hasłem:
Kombatanci
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych